Zeszyt ulubione, tristis-rosis

pragnę kochać

jak siostra

porozumieniem dusz bliźniaczych

spojrzeniem umysłów przyjaznych

bez słów zbędnych

niepotrzebnych

jak matka

ciepło i czule

cierpliwie

z dumą wpatrzona w tego

jedynego

najwspanialszego

jak żona

całym życiem złączona

oddana

wierna

w swego przyjaciela wtopiona

dbająca

i dbaniu się oddająca

Potrzebowała być czyjąś. Być cząstką czyjejś podświadomości. Czuć się lepiej. Potrzebowała, aby ktoś w końcu się nią po prostu zaopiekował, kogoś kto nauczy ją znów kochać.

Serce czy rozum? Czego powinna słuchać? Rozum podpowiadał, że powinna dać sobie spokój z tą miłością. On jej nie kocha. Owszem, pragnie jej, może potrzebuje, może mu na niej zależy, ale jakie jest łagodne uczucie w porównaniu z prawdziwą miłością .

To tylko myśli,
dobre lub nie.

Czy to za dużo?
Bóg jeden wie.

Pamiętaj jedno,
na dobre i złe.

Miłuję Ciebie,
czy chcesz,
czy nie.

Choćbyś tysiąckroć łamał me serce
i tysięc pierwszy raz odpowiem gdy zawołasz

przybiegnę by złapać Cię w ramiona, gdy będziesz opadał

tak niezmierna jest moja miłość i tak oddane me poszarpane serce