Miłość skazuje człowieka na ogołocenie, rezygnację, na przedsmak jakiegoś unicestwienia.

Mężczyzna traci albo wszystko, albo nic: po utracie przyjaciela wygasa w nim przyjaźń, po utracie kochanki miłość. U kobiet jest inaczej, w ich bólu i szczęściu jest zawsze dużo kramarstwa.

Kobiety leczą się z lenistwa przez próżność lub miłość.

Flirt to czułe słówka bez temperamentu. Miłość to temperament bez czułych słówek.

Miłość pięknej, lecz złej kobiety - to słodkie rodzynki w niestrawnej zakalcowatej babie.

[...] kochał ją tak bardzo i od dawna, że nie mógł już pojąć żadnego innego cierpienia, które nie zaczynałoby się od [niej].

Czuję, że umieram z samotności, z miłości, z rozpaczy, z nienawiści - ze wszystkiego, co może mi zaoferować ten świat.

Kobieta dopóty nie będzie zadowolona w miłości, dopóki nie prześpi się sama ze sobą.

Bluszcz tuli się do pierwszego drzewa, które napotka - oto pokrótce historia miłości.

Z ostatnim tchnieniem podziękuję losowi, że byłem człowiekiem, i iskra rozumu świeciła także w mojej mrocznej duszy. Widziałem ziemię, niebo, pory roku. Poznałem miłość, ułamki prawdy, żądze i rozczarowania. Żyłem na ziemi i powoli nabierałem wewnętrznej pogody. Pewnego dnia umrę; i to także jest cudownie zwyczajne i proste! Czy mogło zdarzyć się ze mną coś innego, lepszego, doskonalszego? Nie mogło. Przeżyłem coś największego i najwspanialszego, los człowieka. Nie mogło mi się przydarzyć nic innego i nic lepszego.

Miłość nigdy nie umiera z niedożywienia, ale często z przesytu.

Mężczyzna rozpoczyna życie rozpustą, przechodzi przez miłość i kończy małżeństwem, kobieta odwrotnie.

Ci, których najtrudniej kochać, najbardziej potrzebują naszej miłości.

Jedynym bólem jaki przeraża mnie w śmierci, jest to, że można umrzeć nie z miłości.

Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, i noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy.