Zeszyt Miłość, youpie

Jedynym dowodem na to, że istnieje jakaś pozaziemska inteligencja, jest to, że się z nami nie kontaktują.

Książki mogą zdruzgotać. Tak bezczelnie zawładnąć wszystkim. Wszystkimi narządami. Uwielbiam to uczucie... po.

Nie, nie jestem chorowita. Owszem, często bywam u lekarza, bo jest przystojny. Gdy długo go nie widzę, po prostu źle się czuję...

Dobry wieczór, Panie D.

Wie Pan... tak pozwoliłam sobie do Pana wystosować tych kilka słów, no może kilkanaście pomyślał Pan zapewne widząc tę wiadomość w pełni. Racja, kilkanaście. Tak sobie pomyślałam o Panu, przez dłuższą chwilę... Wie Pan, że o Panu myślę? Ciekawa jestem, czy Pan wie. Zastanawiające. I tak myśląc o fonologii i fonetyce, bo o tym obecnie czytam, pomyślałam o Panu. Ciężko się skupić na tym, na czym trzeba. Wszystko nagle staje się ciekawsze. Nurtować zaczyna nawet nieporządek w szafie, który na co dzień głowy nie zajmuje. Ech. Ciężkie to życie studenta. Przekona się Pan niedługo i jestem pewna, że przyzna mi rację.
Powinnam kończyć i poczytać jeszcze zanim Pan wróci i być może do mnie zadzwoni, na co przyznam szczerze czekam jak na zbawienie.
Kocham Pana. Bardzo.

Przesyłam najszczersze pozdrowienia.
A.

[...]najtrudniejsze, najbardziej przerażające chwile, jeżeli człowiekowi uda się stawić im czoło, zmieniają się w najbardziej odważne.Kiedy czujemy się najsłabsi, częstokroć okazujemy najwięcej siły. Kiedy sięgamy dna, niejednokrotnie potrafimy unieść się wyżej niż kiedykolwiek.Przeciwieństwa zawsze ze sobą graniczą. Tak szybko jedno zmienia się w drugie.Rozpacz można pokonać uśmiechem obcego człowieka, pewność siebie może zostać zmiażdżona obecnością kogoś, kto wzbudza w nas strach.[...] Wszystko zawsze balansuje na granicy, tuż pod powierzchnią. Lekkie potrząśnięcie zmienia równowagę.Emocje są takie do siebie podobne.

Może, pomyślał, nie ma czegoś takiego jak dobrzy i źli przyjaciele. Może są po prostu tylko przyjaciele, ludzie, którzy będą przy tobie, kiedy ci coś dolega, i pomogą ci, byś nie czuł się zbyt samotny. Może to ludzie, dla których warto przeżywać strach, mieć nadzieję... i żyć. Być może są to ludzie, za których warto umrzeć, kiedy trzeba. Nie ma dobrych przyjaciół. Nie ma złych przyjaciół. Są jedynie ludzie, których pragniesz i z którymi chciałbyś być - ludzie, którzy mają swoje miejsca w twoim sercu.

I choć tragedie życiowe są większe lub mniejsze nie bądźmy małostkowi dla żadnej z nich ponieważ każdy z nas znosi swoje cierpienie na miarę swych sił. Jedni pomimo życiowej katastrofy wciąż będą pamiętali czym jest śmiech, a inni mogą zatracić się w bólu. Dlatego nigdy nie porównujmy swych przeżyć tylko zawsze bądźmy gotowi wyciągnąć pomocną dłoń w stronę tego, który jej potrzebuje.

Gdybym starała się być bardziej powściągliwa z wyrażaniem uczuć czy chociażby fizycznością byłoby teraz zupełnie inaczej. Oddałam mu wszystkie sfery i zakątki siebie nie pozostawiając ułamka sekretu na później. Zawsze myślałam, że kiedy człowiek jest szczęśliwy powinien z tego czerpać, bo przecież prędzej czy później wszystko się kończy. A teraz uważam zupełnie inaczej, bo z wiekiem jakoś gorzej znosi mi się kolejne porażki i rozstania. A jedyne czego tak potrzebuje to skrawek nieba, którym byłaby szerokopojęta opieka nade mną. Taką starą, a taką nieporadną.
Dziwie się sama sobie, że pomimo tylu już rozstań i rozczarowań ja wciąż mam nadzieję. To chyba wiara. Nie w Boga, wiara w szczęście. Taką wyznaję religię, a one z reguły pokazują, że ci, którzy w coś gorliwie wierzą najbardziej obarczeni są cierpieniem.

Drogi, mężczyzno mojego życia.
Kiedyś zbuduję skrzydła. Utkam je z niespełnionych marzeń i przylecę do Ciebie. Porwę Cię i razem ukradniemy tęczę. Nie napiszę tu, że Cię kocham, bo tego nie mówi się na pożegnanie. Na pożegnanie mówi się: żegnaj i odpływa się w niebyt, ale ja tak nie potrafię. Nie umiem raz na zawsze zostawić Twoich oczu, ust, dłoni. Nie kłam, że Tobie to przychodzi z łatwością, skarbie, wystarczy, że podejdę i poczuję zapach Twojej miłości. Spójrz... za każdym razem, gdy musiałam odejść, wracałam, może dziś też tak będzie? Może nam się uda... znów nam się uda.
Budowaliśmy białe domki na piaszczystych plażach, wszystko powstało z nadziei, z ciepła naszych dłoni. Oddaję Ci wszystko. Lubiłeś przykładać ucho do mojej [...]