Miłość

Uwielbiamy oboje
tworzyć bańkę
pełną czułych gestów
i skradzionych chwil

W codzienności
która nie gasi miłości
lecz wypełnia serca
dziką tęsknotą

Za słodkimi rankami
które są za krótkie
jak jesienne dni
i smutne bez bliskości...

26.10.2020

Odliczam czas
rozproszam chmury codzienności
zbieram dobre słowa

na brzegu ust
skrawek świata
maluję wykwintne
lampiony marzeń

małe światełka
gdzieś na ścieżkach życia
śladami wzruszeń
moje drogowskazy

kluczem ukojenia ..

21.10.2020
Malusia_035

ile razy…
czy ma znaczenie
czy bez znaczenia
ile razy…
pomyślałaś o mnie płomiennie
ile razy…
na drzwi spoglądałaś tęsknie
ile razy…
pocałowałaś mnie namiętnie
a może… nie ile
tylko…
jak długo

- dla tych, co kochać nie przestają...

Tyle razy słowem pieścisz
moje usta
tyle...
i chcę jeszcze więcej

Tyle razy w moich oczach
słów pachnących łąka
tyle...
pragnę jeszcze więcej

Tyle razy w słowach składasz
czuły dotyk
tyle...
czuję jeszcze więcej

- tyle razy...
ile...
już nie pytaj więcej

Kiedyś ciebie znajdę

może nad modrym strumykiem
może na ścieżce zasypanej śniegiem

może cię nie rozpoznam opalonej słońcem
może mi umkniesz z wiatrem, który
strącił ostatni liść z drzewa

kiedyś ciebie znajdę
może w moim sercu

Nie podzielisz mnie na pół
jak moje serce
odbijające dźwięk pustego echa

pod zmarzniętą skórą
niespełniony dotyk
powtarzających się dni

cicha szarość przy spadającym liściu
ostatniego wieczoru
gdzie zamiast rozpalić w kominku
wylałeś z mych oczu
morze zapomnienia

Zostawiłeś mi słowo
wypełnione kroplą
miłości
zawstydzone
z ust spłynęło

przedwcześnie
zabiły zegary
pulsując światłem
w źrenicach

dzisiaj mam tylko
powietrze
pachnące deszczem ...

2.10.2020
Malusia_035

   Ewo, ja wiem, o kim Ty myślisz wieczorami,
   Za kim tęsknisz, do kogo wzdychasz bezustannie.
   Ewo, wiem do kogo wracasz ciągle marzeniami.
   I że ukrywasz imię kochanka starannie.

   Ewo, Ty jak kwiat róży bronisz swej wolności,
   Jak ona ukrywasz pod kolcami swą piękność
   I oddzielasz się od zła murem nieufności.
   Jakby niechcąca, wciąż rodzi się w Tobie wierność.
   
   Ten, któremu złożyłaś w dłonie swoje życie,
   Być może nie wie o wartości Twej ofiary.
   Może kiedyś uczyni cudowne odkrycie
   I pozna to szczęście, jakim go los obdarzył.
   
   Ewo, wiem też, że na próżno bym się dobijał
   Do Twego serca wśród kolców róż ukrytego.
   Chociażbym nawet po jednym kolcu wyrywał,
   A kolce nie miały ostrza jadowitego.

Próbuję się nie zakochać
Przecież to same tęsknoty
Myśli pogubione w niezbadanych przestrzeniach duszy
Zakochać, to jak zginąć
Wejść w inny wymiar, bez czasu czy przestrzeni
Zgubić drogę powrotną do naszego świata

I pozostaje modlić się
By zakochać się we dwoje
Ginąć niesamotnie w tych przedziwnych kniejach
I już nie wracać
Bo po co wracać do szarego świata?

Próbuję się nie zakochać
Samotnie
Z takiej miłości nie wraca się cało

Kusi mnie, by cię zdradzić
nonszalancko
albo nawet żałośnie

potem upiec ciasto z brzoskwiniami
jak lubisz
i rzucić w ciebie winnym słowem

rzucam więc
niech zawiśnie między nami

jak ta miłość zbyt dobrze wychowana

za ciepło
i chłód
letnich poranków
za śpiew ptaków
i biel
chmurzastych baranków

za moje włosy
zaplecione w twe palce
za tę namiętność
za tanga i walce [...]

Umościłeś posłanie w moim sercu,
tak na tymczas,

teraz parzysz mi skórę, a ja
żałuję za grzechy twoje