Podaj rękę
kochany
przeniosę cię tam
gdzie woń kwiatów
ukołysze zmysły

W przestworzach
uczuć
nie miejących granic
ukażę rozkosz
naszej namiętności

Z pod powiek
uśpionych dni
nadam nowe
znaczenie
kolejnym oddechom

Skrzydłem miłości
obejmę
oplotę
byś nie musiał się martwić
o jutro i wczoraj…

Śniło mi się ognisko,
na tej znajomej polanie
radość z się z żalem mieszała
i tylko Ciebie pamiętam
mimo że Cię nie znałem

Jedliśmy, piliśmy śmiejąc się w głos
lecz tylko jakoś Twój uśmiech
mi zapadł w pamięć
i szczere ząbki w których dłubałaś
[...]

Zrywam z Ciebie tęsknoty
skrzydłami
przepastnych nadziei

niebu zataczam kręgi
moich umierań
i wskrzeszeń

drogi wciąż nieprzebyte
kładą się lekką równiną

szepty zamieniam w zapach
kocham, zatracam
żyję

nie ja, nie Ty, nie my

miłość buduje
nam dom

i Twój uśmiech
oparty o moje serce drży

Tylko dla Ciebie kochany
założyłam kolorową sukienkę
w ten świąteczny dzień

twoimi dłońmi delikatnie
z nici Ariadny utkaną

unosi mnie jak puch
muśnięciem wiatru, spójrz

chociaż za oknem mróz [...]

Widziałem ich tego popołudnia
Jego i Ją
Byli wpatrzeni w siebie.
Czy to jest miłość?

Stałem, przyglądając się,
lecz nie rzucając w oczy,
zamyślony, z poczuciem,
że ciągle jestem sam...

Cieszę się ich szczęściem,
choć to szczęście jest zarazem
swego rodzaju smutkiem.

Żal mi tego, że tak jest
te myśli są moim
błędnym kołem...

Melodia słów szumi wokół
Wszyscy wchłaniają ją niczym powietrze
Las wyciągniętych rąk łapie
Bijące serca innych
W chorej arytmii
Tłumy łakną tego uczucia
Każdy żyje dla innego przekazu
Modlitw o lepszy rytm
Wpleciony w nie byle jakie ciało
Przeznaczenia bądź ideału
Czuć będziemy po wieki
Rozkosze naznaczone czasem
Wchłaniając zło i dobro
W zaklętym kręgu emocji
Łapiąc to co los przyniesie