stary błazen a jednak
w oczy chcesz mi zajrzeć
i pytasz o sens
gdybym tylko mógł
chciał ci odpowiedzieć
lecz dzwonią we mnie głosy zmarłych
jak wezwanie na niedzielną sumę
marsz apel poległych
wcześniej jak ty pytających
poszukiwaczy
odeszli ze swoimi prawdami
otuleni ich blaskiem
jak pledem
i zazdrośnie strzegą tajemnicy
wydartej przeznaczeniu jak monetę
dziecku które chce kupić cukierka
wszystko za nią gotowi oddać
za nic wszystko oddali
wiem że nie o nią pytasz
trzymając mą głowę wysoko
więc zmilczę z drwiącym uśmiechem przyszłością nie pohandlujesz
czeka milcząc
więc
nie być

gdy na scenie życia
oczy mi zasłoni

kurtyna powiek

niech skrzydła anielskie
biją mi oklaski

Wstałam prawą nogą
Reszta poszła w zapomnienie
Stojąc na skraju światła
Wszystko załamałam
Kruche to życie...

nie umiem ****
dbać o zaniedbanie
tak starannie jak ty

na rowerze już umiem
w obcym języku
i gołąbki też

ciebie nie.

stara cyganka wywróżyła mi:
będziesz królem!
nie wiedziała
że prócz waszej przyjaźni
nie trzeba mi innych królestw

Czerwienią z płotów
kapie dzikie wino
brzoza w złociste
piórka znów porosła
znów odrobinę
wyrośliśmy z siebie
i do jesieni
znów wiosna dorosła