Zeszyt Memento mori, beyze12

` Nie wszystkim podoba się to co czynimy lecz jeśli jesteśmy pewni, że to dobry wybór, choćby na przekór wszystkim walczmy o swoje!

Rodzina to ludzie, których łączą nie tylko więzy krwi.
To dla ludzie, których wpuszczamy do swojego serca,
to ludzie dla których otwieramy swoje serce.

Oto twój przyjaciel, partner, obrońca, twój pies. Jesteś całym jego życiem, miłością, przewodnikiem. Pozostanie ci oddany i wierny, dopóki bić będzie jego serce. Winny mu jesteś takie traktowanie, by zasłużyć sobie na to oddanie.

Miłość to ojciec ratujący dzieci z płonącego budynku, wynoszący je i ginący przy tym. Kiedy kochasz przestajesz żyć dla siebie, żyjesz dla innej osoby.

Strofy czarnych skrzydeł, nie docierają do brzegów pragnień
gdyż karmią oddechem niepewności.
Każdego dnia, dopisują niewiadome.

Tak łatwo można zniszczyć to co budowało się przez lata. Bliskie nam osoby odchodzą w mgnieniu oka i chociaż wywołują wiele bólu gdy odchodzą, wspomnienia pozostają na zawsze. Nawet jeśli bardzo będziemy chcieli o nich zapomnieć.

Diament ma wartość, kiedy go wydobywasz, kiedy go sprzedajesz, kiedy go ofiarowujesz, kiedy go tracisz, kiedy go odzyskujesz, kiedy zdobi czoło w dniu święta. Nie znam wartości zwykłego diamentu. Bowiem diament dnia powszedniego jest zwyczajnym kamieniem.

Święta to magiczny czas, dotyku serc, śpiewu dusz, czas przebaczania i nowej szansy na budowanie zgody.
Zwierzęta mówią ludzkim głosem, niech i ludzie zaczną.
Przykre jest to, że w ten święty czas, dla niektórych opłatek staje się tylko "środkiem"
do wybielania sumień, a wraz z opadającym igliwiem choinki, biel szarzeje.

Radosnych Świąt wam wszystkim ;)

Jesteśmy więźniami własnego umysłu. Codziennie stoję na polu bitwy moich ambicji i lenistwa, jedno ciągnie w górę, drugie chce pozostać w miejscu. Lenistwo jest jak ciężka kula u nogi, która hamuje zapał. Pozorne szczęście - nic nie robienie, ale poddając się mu wcale nie jesteśmy szczęśliwsi....

Szukam wciąż mojej drogi w życiu. Dlaczego nie jest ona łatwo wyznaczona?
Błąkam się, niczym po labiryncie pełnym zakamarków, odkrywając że to nie moje miejsce, nie mój teren. Idę przed siebie zagubiona, jestem zmęczona, chcę przystanąć, odpocząć. Potrzebuje końca.

To śmieszne..
Zazwyczaj kiedy mamy ochotę płakać to musimy się uśmiechać..
I pomyśleć że to tylko dlatego że nie chcemy nikomu nic tłumaczyć..
Może dlatego że mamy świadomość że nikt nie da nam rozwiązania naszych problemów?
Większość po prostu powie.. "Będzie dobrze"..