nigdy nie chciałem szukać
przyszła boso po mokrej trawie
lekko spłoszona nieśmiała
stanęła tam za tym drzewem
i nie chciała przeszkadzać
chciała być
niezauważana obecna
niedostrzegana lecz stała
tak moja jak to możliwe
została spójrz
aż nie mogę bez niej oddychać
słuchać ptaków
muzyki
żyć
i tylko nie wiem
jak na imię ma bóg
który ją tu przysłał
wiatrem jego oddech pieści jej włosy
słyszę jego śmiech
wiem że śmieje się że mnie

Kochana Czesiu,
U nas był złoty ostatnio wrzesień,
Potem była zima ze śniegiem,
Wiosna i znów lato biegiem.
Moja mama wspominała
Wojnę, kiedy była mała.
Zabrano wam kolory wtedy,
Dołożono mrozu do śniegu.
Rozsypano strach z popiołem,
Zostawiono puste stoły.
Kochana Czesiu, przykro mi,
Że zgasły wtedy Twoje dni,
Że Niemcy uderzyli Cię batem,
Że nie dostrzegłaś pokoju latem.
Przepraszam Cię za cierpienie,
Nie mogłem tego zmienić.
Wtedy mnie jeszcze nie było.
Choć… co by to zmieniło?..
Byłbym taki sam jak Ty, [...]

o przemijaniu można by wiele
wierszem opowiedzieć
roztrząsnąć prozą

przemijanie jest treścią
tłem dla miłości
krajobrazem westchnień i wzruszeń
pieczęcią postawioną
na życia kruchej kopercie...

Gadam z kotem
bo lubię
kiedyś gadałam tez z psem
ale odszedł za tęczowy most
przestałam się wyprowadzać na spacer i pozostał żal
nie do opisania

zwierzaki uczłowieczają
mam życiorys pełny fauny
od rybek w słoiku które biedne
wylądowały w muszli klozetowej
za sprawą mojej mamy,
przez myszki przyniesione prosto
z pola, które wykończył głód
bo nic jeść nie chciały

i kolejno wszystkie psie znajdy
na noc dwie
kocica stokrotka z blokowej piwnicy
która z wielkiej miłości na czwarte piętro przyniosła pod drzwi [...]

Na chwilę słabości
mogę sobie pozwolić

...Gdy jesteś w pobliżu...

na nic innego Słońce
nie pada - równie pięknie
(blade z zazdrości)

22 kwiecień 2021

kobiety w mojej rodzinie
nie pochodzą z Francji
a szykownie znoszą życiowe wybiegi

krochmalone fartuchy babci
do pola i w gości
na jutrznię i nieszpory
kruszeją
im trudniej znaki z góry
wypatrzeć przez kurzą ślepotę
[...]

Kropla rosy
Spadła na me serce
Z Twoich oczu

Obumarło

By ziarno głęboko schowane
Mogło wykiełkować
I wydać owoce miłości

ten zachód słońca
niech będzie tak wyjatkowy

jakby był ostatni

zmęczone słońce
niech odda
tych parę westchnień
i wzruszeń

jakby świeciło pierwszy raz

słowa
niech rozkołyszą się
i przygarbią mnie
znaczeniem

po raz kolejny
-nie do zrozumienia

jesteś ostatnią zapałką
na granicy z nocą

gdy szaleństwo
znów zakreśla się konturem
wokół chorej pustki

niemym listem
wydrapanym na ścianach
jak blizny

których nikt nie czyta

i choć driady
całują się pod osłoną liści

ty
zdzierasz tylko skórę
z bezsenności

czekając
kiedy nie powrócę.

Są takie dni
gdy pióra
przerastają ramiona
wzdłuż i wszerz

Kiedy do chmur
tak blisko
jak do kapelusza

Wtedy ziemia
staje się niepotrzebna
krokom

i skowronki fruwają
pomiędzy słowami

Autor: Małgorzata Orawska (wiersz z tomiku „Margerytki” 2005)

Pisz
gdy słowa odrywasz od myśli

pergamin zniesie
każde twoje zawahanie
a twoje uniesienie
pióra będzie jak szelest

niedokończonych wyrazów
wersów zaklętych
w wierszu popełnionym

metafora nigdy nie śpi
przechadza się z księżycem
jest jak twój cień
kroczy twoim zamyśleniem

wiem
zawsze już będziesz
w każdym miejscu gdzie nasze ślady

wystarczy zamknąć oczy
i już mam cię pod skórą

czuję na policzku
jak czerwienisz usta
tętniąc w żyłach

lubisz brać mnie za rękę
i splatać nasze palce
w ten niepowtarzalny i tajemniczy węzeł

w taki sposób tylko miłość dotyka

08.11.2012 r

spotykam cię w słowach
w poufnych zwierzeniach

rozpoznam na drodze myśli
niepojętych

w dalekiej i mglistej przestrzeni
żyjemy
- wspieramy w upadkach i losu
zwątpieniach

Nie pytaj mnie o serce
od dawna
wiosna nie siała w nim kwiatów

na złość słońcu
rozwieszam tęsknoty na wietrze

spóźnione
unosi brew gniewu o świcie
a niedoprane słowa
w kieszeniach deszczu szukają
telefonu do Boga

stygnie samotna kawa...

ślepe kocięta w koszyku
ktoś zostawił nad rzeką

rzuciłem za nim kamieniem

- wypadły szyby
z okien mojego nieba