Panny brzozy
w błękicie nieba
złotymi dłońmi
smużą obłoki

Liść zlizuje ostatni oddech lata.

Niekiedy
podróżujemy w wielkiej
tubie pociągu
- przyducha -
jak ryby śnięci
ocieramy zmęczenie z czół
słone
otwieramy usta
do szyb akwarium

To jest wielka droga
nasza
przesolona
ściśnięci jak w konserwie śledzie
na wątłych nogach...

Jest taka pustka
w oczach przedmieścia

Wiem
niekiedy mówisz
że przedmieścia nie mają oczu
a ja tłumaczę
że mają twarze
bijące serca
a czasem zobojętniałe
wzruszają ramionami
podrywają się ptaki

Niekiedy pod słupami wysokiego napięcia
jak pies do nogawki
przyczepi się cmentarz
z rozgoryczonymi żałobnikami
i trzeba go odepchnąć nogą
na pobocze porośnięte polnymi makami...

Widziałem odcienie
w których miłość
ma spieczone usta
i pełna pożądania
leży na masce samochodu w pończochach

Milczenie
cieniem dębu
bawi się skrajem sukienki
ocierając o brodawki wzrokiem gałęzi
obłoku szept
i pestka brzoskwini
pulsująca jak wilgotny oddech

Obok stoi anioł
i jak motyl leniwie
porusza skrzydłami z gazet
w palcach ma monetę
którą zwinnie obraca...

Zdjęcie

Gałęzie bzu
obumierają twoim spojrzeniem
dzikim
w kusej halce
bez majtek

Wiersz

Krzak bzu traci ręce [...]

Poezja to krótka impresja
oddająca nastroje
pochylone wiatrem szuwary
na październikowym jeziorze...

Finezji.

Kiedy
miłość umiera
nie spadają liście
z drzew

Kwiaty upojone wiosną
wystawiają twarze
ku słońcu

Kiedy miłość umiera
siedzę na taborecie
w nocy
z kasztanową kulą w żołądku
i kromką czerstwego chleba.

Marka

Patrz-
jesień oto
zamyśliła się w zimie

Przelotny śnieg
twoich kartek
delikatnie
wypływa z koperty

Już postarzeliśmy się
o kolejne
ciche słowa
w których przystanek
w moich nogach twoja

marka

W tym roku
znowu zmarł Chrystus
za nas
wyjechał krwią rozmazany
po peronie nocy
i jak co roku
widziałem go bez starej walizki
płacącego mandat u konduktora

później w pociągu podmiejskim
siedzieliśmy naprzeciwko siebie
ja jadłem solone krakersy
a on
pisał wiersz o niebie

nie wiem kiedy wysiadł
bo przysnąłem na chwilę
a gdy otworzyłem oczy
ujrzałem Jana
i zapłakaną Maryję

Wiotki smak
czereśni
po twoich udach
spływa milczeniem
nijakim
rodzaju męskiego
oddechem dzikim
pędem
podmiejskiego pociągu
przepadającego
w tunelu
krzywym oddechem
śmiechem

marka

Oddałem ci mój sen
nie był w chabrach
morze stóp nie lizało

To był szary dzień
z brudnym czajnikiem
w zlewozmywaku
ulicą rozpaczy
i tobą - kochanką

Chyba nawet
nie podarowałem ci kwiatów
z miejskiego klombu zerwanych
nie dałem dojść do końca
byłaś tak realna

Drżałem
z rumieńcem na twarzy
nie wiedząc, że
kiedyś cię spotkam
w cytatach

marka nocą

Nocny stróż
pilnuje nocy
i gwiazd zanuconych
na rozmarzonym
niebios klejnocie

Siedzi na taborecie
czyta dzieła zaborcze
resztę dopowie audycja
w partyjnym megafonie

Pieśni poranka czerwone
jak maki - dzieci uśpione
i patrz - jeśliś nie zboczył -
trumna z Leninem
na Księżyc leci
blaskiem otulona
kursem przyspieszonym.

Marka

Świat ma wciąż depresję
i wiecznie jest się w niej.

Nie umieraj mi na jesień chora
w złotej konewce przebłagania
mrą
rwą
toną
a jak już - umrzesz
to pozostaw tchnienie
i parę butów, tych ugrowych
rozlanych po płótnie
lnianym
jak jesień stara.

marka

X
Most odbija się w rzece
a co może odbijać się w żołądku?

X
Lepiej mieć nic od dobrego
niż coś od chama.

X
Hani.
Pachniesz [...]

We śnie
Pod ścianą murowaną
przytulałem ciebie
senną i nagą

patrzyłaś we mnie
i obejmowałaś
kot o nogi się otarł
czas w kącie
zamarł.

marka