Zeszyt malinowelove, malinowelove

Serce, proszę Pana to ja mam. Rozszarpane na strzępy, rozbite na milion kawałków, pogryzione, pogięte, zdeptane, oplute, wyrzucone, zrównane z błotem, gnijące, z zastygającą krwią, umierające. Ledwo żywe, ledwo bijące, ledwo pompujące krew, ledwo dychające. Niepożądane, niekochane, niechciane. Ale, proszę Pana, mam serce. Proste, głupie, beznadzieje, naiwne i wciąż kochające. Resztkami sił. Tego samego człowieka, co mnie nigdy nie chciał. Nie chce. I nigdy nie zechce. Takie mam serce, proszę Pana.

Na początku jesteś słaba, a potem stajesz się silna.
dziekuję Wszystkim, którzy uczynili mnie słabą za to, że dziś mogę być silna.

Musisz wiedzieć, że owszem będzie mi bardzo smutno, jeśli przestaniesz się odzywać, ale nigdy nie będę się prosić o zainteresowanie, przypominać o sobie i czekać aż stwierdzisz, że jestem warta tego wszystkiego.

Do szczęścia prowadzi prosta droga, to my utrudniamy ją sobie skręcając w ścieżki, które wiodą nas donikąd.

Jesteśmy ludźmi. Popełniamy błędy, a wytykanie błędów, negowanie i kary... nie są i nie będą dobrym budulcem nowego startu.