Zeszyt Magia wierszy, Bezsens

Spotkał ją chyba przypadkiem
między wierszami szła
zatrzymała się mimochodem
przy porzuconym pod drzwiami
znaku zapytania

Umiała nazwać w nim wszystko
co dotąd nie miało nazw
wypełniła w nim pustkę po brzegi
nadała słowom kształt

Pewnego dnia odeszła
nie zatrzymał się świat
została mu tylko ta cisza
nie do opisania
i kilka słów jak testament
lub bolesny żart
i tylko rzeka szeptała
że ona mu nie pisana

Nie płacz już dzisiaj, bo już nie jesteś sama.
Pukam do twoich drzwi, więc o uśmiech proszę.
Zapalimy świeczkę, posiedzimy do rana.
Słuchając muzyki wzbudzimy w duszach wiosnę…

I jutro też nie płacz, poczuj pogodę ducha
Podam Ci swoją dłoń a na niej serce
Usiądę przy pianinie i zagram Ci mazurka
Czyż do radości potrzeba nam coś więcej?

Nie płacz już nigdy, kłopoty da się rozwikłać
Te małe miną a większe razem rozwiążemy
Najważniejsze w życiu, by przyjaźni nie unikać.
Bo to największa siła na wszystkie problemy.

~Zawsze wierzyłam w stracone chwile,
że i tak do czegoś nas doprowadzą,
coś oznaczają,
wiele znaków na drodze,
wiele słów wypowiedzianych
przypadkiem albo celowo...
To zawsze ma znaczenie...
Wierzę w to, że wszystko dzieje się z jakiejś przyczyny.
Zgodnie z celem i przeznaczeniem.
Nie ma w naszym życiu żadnych sekund bez znaczenia~

Samotność mnie dobija.
Bez ciebie kawa smakuje inaczej.
Słowa piosenki do mnie nie docierają.
Film nie interesuje.
Papieros nie rozluźnia.
Alkohol nie upija.
Spacer nie relaksuje.
Rozmowy są bez sensu.
Milczenie nic nie daje.
Oczekiwanie jest okropne.
Czas do twojego powrotu tak strasznie się dłuży.
Chora.Nie na miłość,lecz z miłości.

Raz mnie przyciągasz,
Raz odpychasz,
Raz czule tulisz,
Raz gdzieś znikasz,
Raz jestem wszystkim,
Raz mnie nie ma,
Raz żyjesz dla mnie,
Raz dla wspomnienia,
Raz mnie miłujesz,
Raz nie widzisz,
Raz tęsknisz strasznie,
Raz znów masz kryzys,
Raz jestem gwiazdą,
Raz twym oddechem,
Raz wijesz gniazdo,
Raz nikniesz z echem,
Raz dla mnie śpiewasz,
Raz mnie nie widzisz,
Raz czasu nie masz,
Raz ze mną ćwiczysz,
Raz w walcu tulisz,
Raz znów odchodzisz,
Raz jesteś dla mnie,
Raz mnie zawodzisz,
Raz jestem twoja,
Raz zaś niczyja…

Tak raz za razem
Życie nam mija.

/Joanna/

Przypadkiem Cię wtedy spotkałam
i tylko księżyc był tego świadkiem.
Popatrzyliśmy sobie w oczy troszkę dłużej niż to wypada.
Zatrzymał się w locie ptak, zegar wybijał tą samą godzinę,
nawet my trwaliśmy jakby chwilę w bezruchu.
Tak się człowiek zatraca.
Gdy jego wnętrze płonie, pragnie się wydostać, ulecieć z westchnieniem
a wszystko wokół mu na to nie pozwala.
I tylko krzyczy:
Spróbuj, zaryzykuj!
chociaż ten jeden raz...
I wtedy decydujesz się spróbować,
bo jak przeciwstawić się światu.

* Dla Adriana - by każdego dnia ktoś bliski obdarował Cię najserdeczniejszym uśmiechem jaki potrafi wywołać na swojej twarzy. :)

Nie każdy ma szansę stać się milionerem – chyba, że zbiera ludzkie uśmiechy.

Tylko co drugi pozna czym jest wdzięczność – chyba, że okaże serce tym, którzy go potrzebują.

Niewielu doświadczy w życiu prawdziwej radości – chyba, że będą realizować swoje marzenia.

Tylko Ty będziesz cierpieć – chyba, że podzielisz swój ból z przyjacielem.

Być może spotkałam właśnie miłość – chyba, że znowu się pomyliłam…

A - aby
B - być
C - człowiekiem
D - do
E - etapu
F - finalnego
G - gdzie
H - humor
I - i
J - jakikolwiek
K - komizm
L - ludzki
Ł - łagodnie
M - marnieje
N - należy
O - omijać
P - przeszkody
R - robiąc
S - sobie
T - tym
U - uprzejmość
W - wielką
Z - znaczy
Ż - żyć

Kropla moja własna spada w nurt
a to za Ciebie,
za ojca i matkę w separacji,
za dziadka i tę panią co w nocy u niego była
i za babkę w sanatorium co wierzy w miłość.
Za kota co zabił mysz, a miskę miał pełną jedzenia
i za przyjaciół zakochanych w sobie.
Za nauczycieli wierzących w przyzwoitość
i sprawiedliwość na świecie istniejącą.
No i jeszcze za serce, które płacze
nostalgicznie do ukochanego
zamkniętego w piekle.
I ostatnia jeszcze łza,
za siebie samą,
panią naiwności, wrażliwości i sympatii do łez.

Mówił mi ciągle, że mnie kocha,
a ja, że go bardzo lubię.
Zwierzał mi się z najskrytszych myśli,
ja budowałam wokół siebie mur.
Był czuły i troskliwy,
ja bałam się zbliżenia.
Chodziliśmy trzymając się za ręce,
ale ja nie odwzajemniałam uścisku.
Wystarczyłoby jedno moje słowo,
a zostałby na zawsze, dlatego milczałam.
Mijały tygodnie, miesiące a on czekał.
Pewnego ranka nie zadzwonił...
Pewnego wieczoru nie napisał: dobranoc kochanie...
Pewnego dnia mnie już nie odwiedził...
I wtedy zaczęłam tęsknić,
wtedy to ja chciałam się otworzyć i zapewnić o swoim uczuciu.
Ale jego zwyczajnie już nie było,
zrozumiałam jak bardzo się spóźniłam...

Pękło marzenie jak nić napięta.
Dlaczego pękło nikt nie pamięta.
Choć było piękne, jak kwiat w rozkwicie,
Widać nie było na całe życie.
Pękło marzenie- bańka mydlana,
A było jeszcze z samego rana.
Czy życie takie, wciąż z głową w chmurach,
Nie jest przypadkiem jak jakaś bzdura?
Zamarzło nasze marzenie cudne,
Zabrakło ciepła w samo południe.
Chyba należy się leczyć z marzeń
I żyć bez planu, na fali zdarzeń.
Zwiędło marzenie, jak kwiat w wazonie,
A miały razem nam siwieć skronie.
Niespodziewanym się szczęściem cieszyć,
Zamiast marzeniom naprzeciw spieszyć?
Uschło marzenie, uschło i już,
Miało nas łączyć… Nie łączy. Cóż…

/Joanna/

Byłeś mą tęsknotą,
Marzeniem, pragnieniem…
Wszystko przekreśliłeś.
Zostałeś wspomnieniem.
Które ciągle boli,
Nie wiadomo, czemu.
Chciałam to wykrzyczeć
Ile w piersi mocy,
A stoję przy oknie,
Patrzę w gwiazdy nocy.
Nic się nie zmieniło,
Błyszczą jak błyszczały,
Tylko smutny księżyc
Jakiś blady, mały.
Może to coś znaczy?
To pewnie sygnały,
Że świat jeszcze
Może być wspaniały.
No to będę czekać,
Czekać z utęsknieniem
Aż z mojej tęsknoty
Staniesz się spełnieniem.

/Joanna/