Przyjdź do mnie jesienią
kiedy liście opadną z drzew
ogrzej moje serce
gdy nadejdą deszczowe dni

Przemyj moje rany
kroplami swoich łez
abym poczuł żar
płomieni tej miłości
zagubionej wśród gwiazd
ukrytej gdzieś w oddali
nad błękitnym niebem.

Jesień się zbliża
bociany już odleciały
tylko Ty jesteś
wypełnieniem mojej ciszy
pustki mojego serca

między początkiem a końcem
naszego przeznaczenia
w pochmurne deszczowe dni
chwilami naszego istnienia.

Szukałem cię wśród planet
w przestrzeni ukrytych chmur

na skraju przepaści
naszych skrytych myśli

w niezamieszkałej galaktyce
zagubionych pragnień i snów

pośród blasku księżyca
nocą na skraju dróg

w zapisanych rysach
wyznaczających granice
naszej ukrytej miłości
zapisanej wśród gwiazd.

A ja ze strachu piszę ten list żałosny
Ze strachu przed słowami składam słowa
Ze strachu przed myślami, za czarne zasłony
milczenia własne myśli przed sobą chowam.

A ja z nadziei piszę ten list zuchwały
Z nadziei, że Ty czasem piszesz list taki
w myślach, które oczy niebieskie skrywały
tak, że i Twój Anioł Stróż się nie domyślił

A ja by pamiętać piszę ten list jak mantrę
By pamiętać Twe włosy, jak młoda trawa
miękkie, gdy kładłem na nich zmęczoną swą głowę
czekając, aż świt okrutny mi Cię skradnie.

A ja by go spalić piszę ten list smutny
By dym splamiony sercem i atramentem
Znalazł Cię pod tymi gwiazdami co w czas dawny
tylko dla nas i rzekł dwa słowa...

- Tobie cudowna noco,rzucam się w ramiona ,
gdy nadejdzie dnia chwila ,wzburzona.

Czas przykucnął.
Zastygła.

Zginęła- uznali.
Żywą- nieżywą klaszcząc pochowali.