łowca talentów

kiedyś pójdę później spać
i nie nastawię się na budzik

wyrwę się spośród okna
co bez pytania wpuszcza mi życie
po kątach

nie będę musiał znosić
słów z górnej wargi

wnosić pięter [...]

lubię być parasolką
gdy na łeb ci pada
chętnie pomagam
a potem odstawiam się
dla ciebie
w kąt

przyjdzie dzień
puszczę z wiatrem się
I niech mi druty łamie

bo
lubię być parasolką
z powyłamywanymi drutami
z miłości
na amen.

biada ptakom
które miłość przywiązuje do miejsca
choćby zabić je
do innych krain nie odlecą

tak ja od wiatru głowę odwracam
by mi z czoła pyłu twych progów nie zgarnął

i rzęsy jak igły
nitkami łez nawlekam

bo choćbym miał serce
krwi pełne po brzegi
lub świat cały odmienił dziś swoje oblicze

widma gwiazd
z których tysiące świateł błyska
nie czynią dniem

moich nocy

jest tyl­ko szklanka
łyk słońca opar­ty o usta
i kaszta­nowe włosy cienia
je­sień prze­myka przez las

w od­da­li intercity
mknące ok­na w pośpiechu
zer­kają na
bez­czel­nie kończący się dzień

po­tykam się o ob­jedzo­ne rdzą szyny
mi­jam człowieka i psa

niepos­trzeżenie rzeczy­wis­tość tra­ci kontakt
z człowiekiem
pies prze­myka przez las

cisza...
mimowolne wtrącenie w samotność