Zeszyt Krótka forma , Blish

Gdy człowiek umiera, ludzie zaczynają go wspominać. Jaki był, co zrobił, co osiągnął, gdzie jeździł, co zwiedził, jak mówił, jak się ubierał... Wyszukują te najlepsze momenty w życiu, momenty godne zapamiętania i opowiadania. Jak zdobył szóstkę w gimnazjum za najlepszą pracę plastyczną albo jak zarobił pierwsze pieniądze i kupił auto. Co to był za człowiek! Poszedł na medycynę, mimo trudności, och, jakże strasznych trudności, wytrwał i dokończył studia! Został doktorem! Zapominają, że w międzyczasie lubił pójść do baru się napić, by potem pijanym wrócić do domu do żony. Nie, przecież on był dobrym lekarzem. Dobrym człowiekiem. W gimnazjum uratował wiewiórkę, w którą jakieś dzieciaki rzucały kamieniami. Co z tego, że, gdy dostał psa, nie zajmował się nim, bo był brzydki [...]

Och Życie!
Wciąż mi ciebie mało, ale nie mów proszę, ile mi cię zostało.

Robił wszystko, żeby dobrze wypaść. Udało się. Kilka minut później zbierali go z chodnika pod oknem.

przykro jest człowiekowi, gdy wyciąga do kogoś pomocną dłoń, a ten opluwa ją szyderczo śmiejąc ci się w twarz...