Zeszyt Kolejny..., Asiaa

Zawsze byłam tą zwariowaną.
Ty wybierałeś kolor, ale to ja kolorowałam nim nasze życie.
Ty byłeś tym mądrym, cichym...
To ja byłam ogniem, ale Ty byłeś dla mnie wodą.. ukojeniem, wtedy, teraz, zawsze...
Zawsze wiedziałeś co najlepsze, ja byłam żywiołem gnającym hen przed siebie.
Gdy nasz świat zrobił się dla mnie zbyt mały...
Odeszłam...
Zrobiłam kilka kroków w przód...
Czekałam aż złapiesz mnie za rękę...
Powiesz: Zostań...
Myślałam że mnie kochasz.
To ja byłam tym niespokojnym dzieckiem,
Miałeś mnie wtedy chwycić za rękę.. To Ty byłeś tym mądrym...
Przepraszam.

Czasami odchodzimy bo nam nie zależy..
Czasami bo zbyt mocno kochamy.

Kocham Cię, ale nigdy Ci tego nie powiem.
Taka jest cena naszych błędów.
Przepraszam.

Jej uśmiech jest zagadką _
wiedzą tylko tyle ,że jest niecodzienny ..
W oczach miała kiedyś niebo ..
straciła je i są teraz szare bez jakiegokolwiek promyka .
... A może i lepiej że je straciła ? ...
Jej marzenia zmieszczą się w pudełku od zapałek ..
Wspomnienia ... tylko tyle jej zostało .
Często w obłokach zastanawia się co ma z sobą zrobić
Tam też pisze własną bajkę , rozdział po rozdziale .
Fotografuje by wyrazić siebie bardziej .
... Zamknięta w szklanej kuli

I mimo, że nie mogę powiedzieć Ci dziś, że Cię kocham musisz wiedzieć, że tak jest.Kiedy patrzę w twe oczy jestem pewna, że Ty wiesz i błagam nie zapomnij o tym nigdy bo gdy zwątpisz odejdę a tego nie chcę...

Co to jest miłość?
To staranie by być lepszym człowiekiem...
To chęć sprawiania przyjemności innym...
To zdolność wywoływania uśmiechu ja twarzy ukochanej osoby...
To najlepsze co może się nas w życiu spotkać.

"...Nie powinienem pisać, ale muszę. Będę czekał na Ciebie, będę czekał. Nie mogę zrozumieć co się stało, że Cię straciłem. Nie mogę spać i nie mogę nie spać. Oddycham, ale jakbym nie oddychał. Straciłem Cię - to najgorsze co mogło mnie spotkać i o czym nie mogę zapomnieć ani przez sekundę... To co nas łączyło to było coś very special, amazing, wiesz o tym i pamiętasz. Spróbujmy jeszcze raz..."

Katarzyna Grochola - "Upoważnienie do szczęścia"

Istnieją tysiące, miliardy światów. Każdy kreuje swój własny. I będziemy żyć tak długo, jak długo będziemy częścią czyjegoś świata.
To z tego powodu chcę, żeby ktoś o mnie pamiętał

`.jakbsmy sie nigdy nie poznali?
Chyba żartowal. Miałam skreślić naszą 9 letnią znajomość i 2 lata razem?
Tej obietnicy nie miałam szans dotrzymać.Złamałam ją już wtedy gdy ją złożyłam...`

Zawsze będę kochać.

Namalowałam obraz...
Obraz przedstawiający cytrynę i pomarańczę...
Są one podobne.
Mają, podobne skórki...
Są cytrusami...
Możemy je kupić w tym samym sklepie.
Za podobną cenę...

Jednak jest między nimi, bardzo subiektywna różnica.
Bardzo ważna, różnią się smakiem, i kolorem...
Jesteśmy jak te cytrusy... Z zewnątrz zupełnie inne, w środku, każdej z nas drzemie inny duch.
Ale łączy nas tak wiele rzeczy, że mamy prawo zapomnieć, o tym co nas różni.
I to jest cudowne.
Mieć wady, i likwidować je za pomocą przyjaciela.
Mieć zalety, i rozwijać je wraz z nim.