Drogi Mikołaju, w tym roku chciałbym tylko jedno: Ją.
Możesz ustawić sobie przypomnienie, bo za dwa lata, osiem, dwadzieścia, dostaniesz ten sam list, z tą samą prośbą.

*** Znalezione ****

Żyję. Żyję resztkami miłości do Ciebie. Popijam je jak wodę, jak napój od którego pomału się uzależniam. Karmię się Twoimi oczami i tak częstym uśmiechem który posyłasz codziennie ścianom, oknom, ludziom z którymi przebywasz. Bywa ,że i mnie tym uśmiechem obdarowujesz. Jesteś narkotykiem, a zwykłą narkomanką którą na Ciebie nie stać. Wciąż chcę Ciebie bardziej, mam coraz większą ochotę-jednak coś zabrania mi Ciebie mieć. Powodujesz ,że zawartość mojego brzucha tańczy, a ja sama czuję niesamowite [...]

A kiedyś napiszę na kartce 'zajęty' po czym nakleję to na twą lewą pierś.

Niebo wcale nie jest aż tak nieosiągalne jak nam się wydaje. Czasami nawet możemy je dotknąć, pocałować, przytulić. Niebo nie jest aż tak wysokie na jakie wygląda. Nie trzeba całkowicie zadzierać głowy ,żeby je ujrzeć, ani wynajmować plastikowych skrzydeł żeby dokładniej mu się przyjrzeć.

A moje niebo ma ręce i nogi, potrafi chodzić i pięknie się uśmiecha.

Co robię gdy o Tobie nie myślę? Zapewne śnię.

Z dedykacją.

Czasem coś co nie mieści się w głowie należy schować w sercu.

Rozum spytał się Serca:
-Serce dlaczego ty ją jeszcze kochasz ?
-Rozum, dlatego że ty ją jeszcze pamiętasz....

Wielka jest ta miłość,
- która w drobnych gestach widoczna.

- Nie lubię cię! – zażartowała.
- Nie kłam.
Wiem, że kłamiesz.
- Skąd wiesz? – spytała, zaciekawiona przekonaniem, które łatwo było usłyszeć w jego głosie.
- Sprawiam, że się uśmiechasz.
Niekiedy bardzo cię irytuję.
Marszczysz wtedy czoło w ten zabawny sposób i mrużysz oczy.
Poza tym, wiem, że gdybym nagle zniknął
Było by ci bardzo smutno.
- Masz rację – odparła, zdziwiona jego dokładną analizą jej zachowania.
Dlatego nie znikaj.
Zostań, aby znów się dzięki tobie uśmiechała.
Lub od czasu do czasu marszczyła czoło i mrużyła oczy.

bo kochasz wtedy kiedy tęsknisz za Jego zegarkiem, bolącym zębem i gdy brakuje ci Jego butów rozrzuconych w przedpokoju...