Zeszyt karola, T.T,

Są ludzie pozbawieni poczucia czasu. Chcą zrywać kwiaty, które się jeszcze nie stały kwiatami: i wtedy okazuje się, że nie ma kwiatów.

Jestem królową szachową
Zaklętą w twojej głowie
Rozbijam na kawałki wspomnienia
Pozostawiam uczucie tęsknoty

Dotykam twoich oczu kamiennymi palcami
Otwieram powieki
Rozpalam błękitne ogniska
W bladym świetle tęczówek

Przesuwam się po szachownicy
Twojego umysłu
Zostawam muśnięcie swoich warg
Szelest palców na prześciaradle

Odcinam kable twojego serca
Zaplątane na moich dłoniach
Odsuwam sie na inne pole
Pozostawiając ciszę
W czterech ścianach twojego świata

Uwolnij się od tego brzemienia!
Wypuść to dzikie zwierzę!
Dość życia w ciasnej klatce
Własnych bojaźni i niedowierzeń!

W dziku drzemie siła
Do podboju tego życia
A nie pójścia na marne,
W mierzwie umysłu gnicia.

Rozjuszony do walki rusza.
Dzik nabiera mocy
Obnarza swoje kły
Biegnie naprzeciw nocy.