Zeszyt już nie wracaj , Shinyu

jak przykre są te wszystkie czułe i kochające słowa, które tak łapczywie zawsze pochłaniamy, a które, co często później się okazuje, nawet w minimalnym stopniu nie są w stanie przykryć prawdziwości wrażeń serca nadawcy.

Gdybym mogła
rozmienić się na drobne
rozsypałabym ci się
byś mógł
nosić mnie
ze sobą
we włosach

serce bije mi
tobą
krew płynie
tobą
oczy patrzą
tobą
mózg myśli
tobą
bez ciebie

wypływasz mi
ustami
wwiercasz się
w słowa spod
długopisów

wszystko boli mnie
tobą

Nie potrafię Cię napisać, zamienić w litery i kropki pachnące niedopowiedzeniem... Nie wiem, w jakich wyrazach Ci do twarzy ani jak odmienia się słowo "miłość" przez Twoje przypadki, przez Ciebie... Nie potrafię Cię zmieścić w zdania, wcisnąć pomiędzy kropki, podzielić przecinkami... Nie potrafię ukryć Cię w metaforze... Nie potrafię Cię wpleść między wiersze i zamknąć w jakieś ramy czy utarte schematy... Nie potrafię mówić Cię wierszem... Nie wiem z jakim słowem się rymujesz i nie [...]

Idziemy przez życie sami. Mijamy tłum ludzi, ale nic nie mówimy, pilnie strzegąc ich samotności.

(Ten tekst zaliczam do dziennika, chociaż w budowie przypomina felieton.)

Często siedzę przy stole, patrzę przez okno. Piję kubek pełen rozczarowań. Mdli mnie, za słodko w buzi. Te wszystkie przeróżowione dziewczynki, przesłodzone związki na facebook’u. Wymiotować mi się chce. Młodzież, zwłaszcza gimnazjaliści, nie wie co to miłość.

Jesteśmy zauroczeni, motylki w brzuchu, uśmiech na twarzy gdy widzimy naszą „miłość”. To tylko chwilowe. Prawdziwa miłość z dnia na dzień dojrzewa, budzi nas w nocy, smuci, rozwesela. Ona ma zmienny humor. Zauroczeni są ciągle szczęśliwi, zaślepieni w idealność swego związku. Wiem, bo sama kiedyś to przechodziłam…

Dzisiejsza „miłość” polega na szpanie. „A niech mi ta Kaśka pozazdrości!” – tak myśli wiele dziewczyn w nastoletnim wieku. Myślą, że miłość można zdobyć, oprawić w [...]

Nie wiem, ile jest we mnie szczelin. Czasem nawet ja nie zdaję sobie sprawy, gdzie i jak głębokie mogą być. Ale jeśli znajdziesz choć jedną, proszę... Nie zastanawiaj się, jak powstała. Tylko na wskroś ją wypełnij, żebym już nigdy nie pękła tak znienacka.

ludzie tęsknią za całkowitą odmianą , a jednocześnie pragną by wszystko pozostało tak jak dawnie

najgorsze są słowa których nie ma, gesty których nie widać, spojrzenia, których nie czuć, niesłyszalne szepty i głuche prośby. najgorszy jest ten brak miłości; brak, który tak boli, gdy jedno kocha we łzach nad życie, a drugie kochać nie potrafi i (sic!) gorzkiego uśmiechu kryć nie raczy. amen.