Ten, kto nie umie rozstać się z cennymi rzeczami w potrzebie, sam nakłada sobie kajdany

Odbicie piękna jak odbicie światła ma w sobie specyficzny urok – gdyby nie to, nie zostalibyśmy zapewne stworzeni.

Słyszałem nieraz pieśni o bitwach i wyobrażałem sobie, [...] że klęska może być pełna chwały. Ale teraz widzę, że to rzecz straszna, by nie rzec: rozpaczliwa.

Lecz czas naszego życia jest krótki, a nasza nadzieja i siła szybko więdną.

Lecz tak właśnie najczęściej bywa z czynami, które obracają koła świata: dokonują ich małe ręce, na małych spada ten obowiązek, gdy oczy wielkich zwrócone są w inną stronę.

Dawne dni przeminęły. Średnie dni przemijają. Świtają dni nowe.

Nikt prawie nie wie, dokąd go zaprowadzi droga, póki nie stanie u celu.

- A więc nie ma już ratunku? - spytał Frodo rozglądając się gorączkowo. - Jeżeli się ruszę, zobaczą mnie i pochwycą. Jeżeli tu zostanę, przyciągnę ich do siebie. Aragorn położył mu rękę na ramieniu - została jeszcze nadzieja - rzekł. - Nie jesteś sam.