Jesteś o wiele lepszym wierszem niż każdy który ja rzetelnie sklecę, chcąc Cię uchwycić w tekście...

Zanim na gwiazd nieboskłonie
Zginie moje serce
Niech jeszcze raz zapłonę
i otworzę ręce…

Zanim umrze nadzieja
Sącząca się czule
Zanim wzrokiem wbitym
W twą duszę
Całkiem się otulę
[...]

I rozbiłeś
mnie...
Zostawiając
ciało...
Na
skrzyżowaniu
Miłości
i
Obojętności...
I zapomniałeś...
Zostawiając [...]

nie ubieraj mnie w ciszę bo nie obchodzi mnie
moda na umieranie
małżeństw

ja tylko oczy chcę bardziej mieć suche
ciebie i siebie skrojonych
na miarę i spać

- spokojnie

chodź, zakochajmy się
ponownie.
jak w tę noc,
co na komunikatorze
tyle serc zadrżało.

a my, tak wątli,
niepewni niedbale
- umrzemy, na
starość będąc
kaktusami.

im dalej -
tym mniej miłości
dla naszych komór.

wypadasz mi z dłoni
jak list
zbyt ciężkimi pieczętowany słowami
przygniata nas cisza
jak łza
błąkająca się nocą na poduszkach

ktoś przeciął mi drogę do ciebie
papilarnymi liniami

jest tyle słów między nami
które chcielibyśmy sobie wyszeptać

może bym krzyknęła za tobą
lecz niepewność
sznuruje nam usta

Tysięczne myśli
zwarły się w mózgu
wywaliło korki
elektryków brak

o śmierci
rozprasza mnie
twoje milczenie
lecz jedno wiem

nie zmienię się nigdy

Zbyt długo
czekałam na ten dar
co życie mi niosło
nie winię ani losu
ani ciebie,
że stałeś za bramą
mych win

czasem twarz miałam
zsiniałą od bólu, od zimna
ludzkich oczu [...]

trzeba zapomnieć tak będzie lepiej
marzeń trzy garście
w kieszeń upchać
dziurawą

wziąć się pod pachę i marsz
w nową drogę

może się zgubi
co zgubić
ma

- tak będzie lepiej

wiem, że świetliki nie gasną
na twoim niebie
bo gwiazdy spadając
zbyt mocno parzą

pisząc o tym, że boli
chcę tylko powiedzieć, że przecież
nie każda śmierć jest o umieraniu
nie każdy paznokieć o drzazdze
a miłość
nie każda tli się zwątpieniem

to nic, że jest ciebie
tak niewiele
skoro ulotne jedynie
prawdziwie istnieje

Do Ciebie
znowu
napisać
bym chciała...
Dla Ciebie
znowu
bym skomponowała...
Ten utwór
z uczuć
zamiast nut...
Dla Ciebie [...]

serce mimowolnie przyśpiesza
wyschnięte oczy
zabrakło łez

przytula mnie chłód
jesiennej nocy
i zamiast Twych ust
kubek gorącej herbaty..

umierała miłość
a ja nie potrafiłam jej pomóc..
wołała mnie..
upadłam w bezsilności..

nigdy nie zapomina się kogoś,
kto nauczył nas kochać...

Pytasz skąd wiedziałam
że masz ochotę na jabłka...
I dziwisz się jak poznałam
że znów cię coś boli...

Nie rozumiesz jakim cudem
widzę, że bardzo cierpisz
bo przecież tak szczelnie
ukryłeś się pod uśmiechem...

Jak mam ci to wytłumaczyć...

Po prostu...

Przez skórę i dotyk
czuję każdy twój ból
z oczu wyczytuję
smutek i cierpienie

A jabłka...

Może kiedy się kocha tak mocno
to się po prostu wie...

nic nie mów

ciągle jeszcze szarpią się
oczy do ciebie rozbijając
o marmur

tyle jest ciszy na świecie
to moja cisza to moje ręce
białe od bólu

dziś deszcz więc płakać chcę
by nikt

tęsknotą klękam
światłem się tlę
o którym nikt nie wie

- że dla ciebie

Nie mów, że nigdy już nie będzie
tak jak kiedyś…
bo to nieprawda
ja nie dostrzegam żadnych zmian
ani w nas ani poza nami…

Całuję cię jak dawniej
dotykam…pieszczę…troszczę się…
jesteś wciąż dla mnie tą samą kobietą…
najdroższą, najpiękniejszą
po prostu moją… [...]

jestem tylko
o niebo mniejsza
od Twoich dłoni

oddycham
niezbędnym światem
gdy
zamykasz mnie
wczorajszą kartką
jutra
[...]