Zeszyt Intymne, wonderful348

i mniejsza już nawet o serce
żyjące jak Ikar -
z upadku

czy twój ulotny dotyk
co nagle pasować zaczął
do każdej skóry

wejdziesz mi kiedyś
pod paznokieć
pierwszym promieniem słońca

przecież nadal jestem
skaleczoną dłonią

której nikt nie trzyma.

Przestrzeń między jednym sercem a drugim.
Wypełniona słowami, gestami, spojrzeniami.
Przyciąga jak magnez, do siebie dwa bieguny.
Jeszcze dwa oddechy, jeszcze dwa westchnienia,
Złączą się w jedno, bez próby bronienia.
Aby trwać razem, przy sobie na zawsze.
Tworząc jedną, magiczną konstelacje.

Szkoda że zakochałam się
Bo gdybyś był snem
Obudziłabym się z ciebie
I zapomniała

Szkoda że nie jesteś dniem
Bo noc by cię zabrała

Szkoda że zaufałam
Bo gdybyś był chwilą
To byś przeminął
I ciężarem wspomnień nie byłabym trudzona

Szkoda że nie jesteś burzą
Bo po niej zawsze niepokój odchodzi
I niebo łagodne swe oblicze odkrywa

A jednak nie szkoda zakochania
Lecz tego że Ciebie nie widuję
Oczy twoich oczy stęsknione
Usta twoim imieniem naznaczone
Dłonie twych dłoni spragnione

Szkoda że nie jesteś
Bo gdybyś był
To bym była
Promienna
Zagubiona i odnaleziona
Kochająca kochana
Miłością zadziwiona

w zamieszaniu zahaczyły się nasze źrenice
ciała splotły w spontanicznym uścisku
język bezwiednie wargi rozchylił a dłonie
nie puściły zniewolonej jędrności
nawet na chwilę

i ten pieprzyk którego tak nienawidzisz
a bez niego nie umiałbym wierzyć
w całą nieprawdę o tobie

okna pełne deszczu
a my tacy papierowi

po naszej stronie
nieba
jak ptaki z papier-mâché
gwiezdno-drzewny skarbiec
tajemnic
czułości

we śnie
nadzy pośród róż
kolców bezsenności

Bez przeszłości, gdzie jest wina? Bez przyszłości, gdzie jest strach? A bez winy i strachu, kim jestem ja?

Pierwszy był twój uśmiech
- ciekawe spojrzenie
Drugi - warg skrzywienie
- następne spojrzenie
I zachwyt
-Dłońmi
-Głosem
-Trzecim spojrzeniem