i mniejsza już nawet o serce
żyjące jak Ikar -
z upadku

czy twój ulotny dotyk
co nagle pasować zaczął
do każdej skóry

wejdziesz mi kiedyś
pod paznokieć
pierwszym promieniem słońca

przecież nadal jestem
skaleczoną dłonią

której nikt nie trzyma.

Przestrzeń między jednym sercem a drugim.
Wypełniona słowami, gestami, spojrzeniami.
Przyciąga jak magnez, do siebie dwa bieguny.
Jeszcze dwa oddechy, jeszcze dwa westchnienia,
Złączą się w jedno, bez próby bronienia.
Aby trwać razem, przy sobie na zawsze.
Tworząc jedną, magiczną konstelacje.

Szkoda że zakochałam się
Bo gdybyś był snem
Obudziłabym się z ciebie
I zapomniała

Szkoda że nie jesteś dniem
Bo noc by cię zabrała

Szkoda że zaufałam
Bo gdybyś był chwilą
To byś przeminął [...]

okna pełne deszczu
a my tacy papierowi

po naszej stronie
nieba
jak ptaki z papier-mâché
gwiezdno-drzewny skarbiec
tajemnic
czułości

we śnie
nadzy pośród róż
kolców bezsenności

nie pytam dwa razy
gdy mam wątpliwości
rzad­ko się mylę

na pierwszy może nie
ale na drugi rzut oka
widać niemal wszystko

zginasz kolana milczeń
w ciemność bolesnych wrzasków
i nie ma tam zapachu kwiatów

nig­dy nie py­tam o zgodę
kiedy od­wra­cam wzrok
i pat­rzę tylko pros­to
w oczy

nie zauważasz bo lek­ce­ważysz
a w życiu naj­lep­sze bu­ziaki
to te ofiaro­wa­ne
i od­biera­ne
za nic

Pierwszy był twój uśmiech
- ciekawe spojrzenie
Drugi - warg skrzywienie
- następne spojrzenie
I zachwyt
-Dłońmi
-Głosem
-Trzecim spojrzeniem