Zeszyt in my memories, Domi_niczka

Chcę Cię znowu zobaczyć. Twój uśmiech, usta, dłonie. Twoje oczy, ciemne i błyszczące niesfornymi iskierkami. Pragnę byś znów wodził za mną wzrokiem, gdy niespokojnie chodzę po pokoju. Marzę o twoich ramionach, tak ciepłych i dużych, że mogłam się w nich schować przed całym złem tego świata. Potrzebuję Cię.
A Ciebie nie ma.
Wypalam więc papierosa za papierosem. Zżółkły mi opuszki palców, woń dymu na dobre związała się z moimi ubraniami i kaskadą czarnych, prostych włosów. Wsiąkła w nie tak mocno, że nawet mycie szamponem nic nie daje. Kiedy zaczynałam, paczka miała zastąpić mi Ciebie. Próbowałam zaspokoić inny rodzaj głodu, wcześniej mi nie znany, by nie myśleć o tym, co dręczyło mnie najbardziej.
By zapomnieć o Twoim odejściu.
Wypierałam Cię z [...]

Potrącił człowieka, rozprowadzał narkotyki, nazywał swoje byłe szmatami, kradł ze sklepów, miał procesy w sądzie. A ja liczyłam, że się zmienił i będzie inaczej . Zakochana w nim bez pamięci wybaczałam mu wszystkie wpadki, żeby potem usłyszeć, że jestem szmatą .

byłam dla niego za dobra .

przećpany, biedny chłopcze ... wybaczam Ci.

"Odważyłam się dziś na heroiczny czyn usunięcia wszystkich sms-ów od Ciebie. Trzęsącymi się palcami najpierw 'zaznacz wszystkie' po czym 'usuń zaznaczone'. Biorąc pod uwagę ilość wspomnień, dużo w tej chwili zapomniałam. Odcięłam sobie drogę, dla własnego dobra. Jeszcze tylko kupię na eBay'u gumkę do ścierania pamięci, i mogę żyć. Normalnie żyć."

immortalsoul

-,,Powiedz coś o sobie"- szepnął mi nagle do ucha.
-,,Uwielbiam chłodne noce z niebem pełnym gwiazd, kocham leżeć w trawie, gdy wieje silny wiatr, nie znoszę zielonych i czerwonych oliwek i... brakowałoby mi ciebie nawet gdybym cię nie poznała."

Znowu zaczęła wspominać jego uśmiechnięte spojrzenie,
śmiała się sama do siebie,
głupia wariatka najarana marzeniami-mówili wszyscy.
Ale ona wyobrażała sobie, że uśmiecha się do niego-zakłamane wspomnienia, tak naprawdę nigdy nie odwzajemniła jego usmiechu,
nie potrafiła podarować mu jednego spojrzenia;
wiedziała, że już za późno, pozostały tylko wakacyjne wspomnienia,
wpędzające w nostalgiczną tęsknotę nie wiadomo za czym.

Wylewam łzy, z nadzieją, że oczyszczą one duszę, skażoną przez zakłamane oblicze.

A wszystko przez miłość! Truciznę, która chwyta w swe sidła serce. Spowalnia jego bicie, dźga jadowitym ostrzem, które tylko dokańcza dzieła.

-Wróć. Wróć - powtarzam te słowa niczym mantrę. Wierząc, że mają one magiczną siłę. Ale ileż można żyć samą wiarą? Minęła kolejna godzina. Za oknem ciemność nocy pochłania jakiekolwiek kształty. Wpatruję się w przestrzeń. Tik. Tak. Odszedłeś. Lecz zegar niezmiennie odlicza kolejne sekundy straconego życia. -Wróć - cicho łka serce na widok Twojego zdjęcia. Móc jeszcze raz bez żalu popatrzeć na Twoją twarz. Móc jeszcze raz oddychać dźwiękiem Twojego głosu. Móc... cofnąć czas. -Wróć.- Zasypiam i budzę się z tym słowem na ustach. Wierzę. Dziś jeszcze wierzę...

`. Może miałeś kiedyś racje mówiąc mi że jestem zbyt romantyczna, zbyt bardzo rozpamiętuję przeszłość. Teraz twoje słowa są tak świeże i tak bardzo znajdują uzasadnienie w moim życiu. Może powinnam zapomnieć co się nam zdarzyło. Może powinnam przestań głupio, naiwnie wierzyć że jeszcze mnie kochasz, że staniesz w mych drzwiach i powiesz : Wróć, bo cię kocham. To takie romantyczne !
Takie naiwne !
Może lekarstwem jest mocne stąpanie po ziemi i życie chwilą. Dniem teraźniejszym. Może powinnam spisać swoją przeszłość z Tobą na kartce a potem ją spalić lub wrzucić w nurt rzeki.
A co jeśli ja nie chce?
Co jeśli myślenie o Tobie choć sprawia mi ogromny ból, jest moich promykiem.
Co jeśli ja się cieszę że przezyłam w życiu taką milość. Ba! Nadal przeżywam.
Ilu ludzi chce kochać naprawdę?
Ile nigdy nie zaznało promyka miłości?

Sam widzisz. Nie mogę o tobie zapomnieć. Choć widzę cię z nią..nadal głeboko wierze że to mnie właśnie kochasz..
Głupia? Naiwna?
Nie.. poprostu kochająca.`

Dać się zakuć w kajdany, przypalać pogrzebaczem, zrzucać z Wieży Eiffela, rozdeptać stadzie byków.. Ale wróć stamtąd. Bo muszę Cię widzieć by normalnie żyć.

Czy można kochać i nienawidzić tę samą osobę? Można. Ale szybko gubisz się między 'wynoś się w cholerę' ,a 'błagam, wróć.'