Zeszyt Heart traps, Persiasty

W dzisiejszych czasach wszyscy myślą, że pokazanie drugiemu człowiekowi ile dla nas znaczy, jest jak okazywanie słabości.
Otóż wcale tak nie jest. Słabością ludzi jest ukrywanie własnych uczuć.

A.

Udowodnij mi bo słowom Twym nie wierze

Udowodnij mi, że świat jest zły
Że wszystko co w nim jest skażone.
Że ludzkie dusze są czarne,
A wiara, nadzieja i miłość są już stracone.

Udowodnij mi, że świat, w którym żyję to teatr idioty.
Że wszystko co widzę to kłamstwo.
Że ludzie serca mają zimne,
A uczucia, emocje to aktorskie łgarstwo.

Udowodnij mi, że świat pozbawiony jest piękna
Że nie ma w nim nic wyjątkowego.
Że ludzkie oczy są ślepe,
A to co widzą to piekło Dantego.

Udowodnij mi

powiedz mi, co czujesz
zburz ten mur
daj mi poznać twoje emocje
czy to prawdziwe, co mamy

bo nie wiem już
czy mogę zrobić coś więcej
niż daję ci teraz
kolejna duszo do naprawienia

bo wiem, że cierpisz
leżąc dzisiejszego wieczoru samotnie
wśród własnego bałaganu w sercu
więc tylko otwórz się

kochanie

Wierzę, że gdzieś tam jesteś.
Odległy, ale realny.
Może to dziwne, ale czuję więź, która nas łączy.
Nie znając Ciebie już Cię kocham.
Oczami wyobraźni spoglądam w dal wierząc, że gdzieś tam jesteś.
Ty, który zaakceptujesz to, że nie jestem taka jak inne.
Nie będziesz się krzywo patrzył na moje przekonania, styl życia..
Bo dla innych jest to ważne.
Odchodzą, dziękuję i już nigdy nie wracają.
Mówią, że będą, ale po czasie ich słowa znikają wraz z poranną mgłą.
Ponoć człowiek dojrzały do miłości to taki, który kocha kogoś kogo nawet nie ma..
Paradoks prawda?
Kochać kogoś kogo się nie zna i nie wie czy się pojawi..
Obłąkanie.. Zamieszanie..
Może, ale czasami lepiej żyć w tym szaleństwie niż dzielić życie z kimś kto tylko udaje, że nas kocha.

anioł nic nam nie da zabrać ze sobą
prócz słów pożegnania

wydartych z serca

i gwiazd
które czuwały nad nami

byśmy obcej ziemi
nie czuli pod stopami

wracając do domu

więc gdy płomyk świecy zgaśnie
od mojego tchu

i śmierć patrząc w lustro
moją twarz zobaczy

szczęśliwsza bądź trochę

bo żyłem

a nie było snów
podobnych tej jawie

Witaj Droga Mamo,
nigdy nie pisałam ale teraz bardzo Cię potrzebuję. Tyle razy płakałam, upadałam i podnosiłam się na nowo, że już tracę siły. Tracę oddech Droga Mamo. Jak dotąd nie odniosłam żadnego zwycięstwa chyba, że można liczyć konkurencję w ilości odniesionych ran na sercu. Ja wiem Mamo, one z czasem się zagoją ale teraz tak bardzo boli... Czy nie byłoby lepiej gdybym zamknęła się na świat? Bo ile człowiek może znieść?
Wiesz Mamo a może bym zamieszkała z Tobą? Oddała życie komuś kto ma dla kogo żyć ale nie może? Gdyby to było możliwe chętnie bym się przeniosła.
Kochana Mamo nie wiem czy możesz być ze mnie dumna, wstyd mi, że Cię zawodzę ale wierz mi staram się jak tylko mogę. Tylko inni są tacy silni a ja wciąż silną muszę tylko udawać i tylko poduszka zna prawdę i może Ty...
Pamiętam jak mówiłaś, że życie jest ciężkie, trudne i bolesne ale nie nauczyłaś mnie jak z tym walczyć i teraz jestem sama, zupełnie sama. Wiesz boję się, że nie dobiegnę do mety...
Nie wiem czy stoisz obok i czytasz ten list ale w końcu nadzieja umiera ostatnia, prawda?
Kocham i tak strasznie tesknię.
Do zobaczenia w snach Kochana Mamo.

Pewnego razu mała dziewczynka wybrała się z rodzicami do sklepu z zabawkami po pluszowego Misia. Gdy tylko weszli do sklepu, wszędzie roiło się od zabawek i przepięknych pluszaków. Mała Joasia nie dała się namówić rodzicom do wybrania pięknego Misia, gdyż w oddali, na wysokiej półce dostrzegła smutnego Misia, którego nikt nie chciał. Siedział obok butelki, która nasiąkła go zapachem wódki. Rodzice Joasi nie byli zadowoleni z wyboru córki. Mówili:
- Daj spokój, tutaj są 100 razy ładniejsze Misie.
- Co w nim widzisz? Przecież to brzydki stary pluszak, do tego strasznie cuchnie.
Joasia pokazała paluszkiem sprzedawcy na smutnego Misia, aby wręczył jej do rączek.
Rodzice pogodzeni wyborem córki zapytali ile kosztuje, ale sprzedawca odparł, że nic.
Dziewczynka się ucieszyła, gdy jej wymarzony Miś trafił do jej rąk. Powiedziała:
- Patrz mamo, wypierzemy go i będzie jak nowy.
Od teraz smutny pluszowy Miś jest najszczęśliwszym pluszakiem na świecie.
Morał tej bajki jest prosty, ciekawe czy wpadniecie o co mi chodzi w tym przekazie...

Witaj Aniele,
dawno nie rozmawialiśmy, pytasz co u mnie? Wiesz przecież dobrze. Nie mam powodu by tkwić w tym miejscu, dlaczego mnie nie zabierzesz?
Parę dni temu zginęła dziewczyna, walczyła dzielnie a Ty ją zabrałeś. Sukienkę na studniówkę miała wybierać a dzisiaj rodzice do trumny ją ubierali. Przyjaciółek tata wnuczka się nie doczekał, a wyszedł tylko na chwilę po to by już nie wrócić.
Zabierasz wszystkich więc weź mnie do siebie, do mojej mamy bo tak strasznie tęsknie.

Żegnaj Aniele bo nie wiem czy jeszcze się odezwę.

Miała takie spokojne oczy..
Bez bólu..
Bez strachu..
Bez lęku..
To były najpiękniejsze oczy na świecie..

Powiedz mi czy istnieje dobro za darmo?
Czy miłość może być darmowa?
Wysłuchanie nie oczekuje wysłuchania, a ciepło otrzymania ciepła?
Powiedz mi czy w tym świecie, w którym zaczynam czuć, że spadam w dół ktoś poda mi dłoń?
Będzie to dobra pomoc taka, która za plecami nie trzyma noża...
Chcę usłyszeć jedno dobre słowo i nie musieć odpowiadać tym samym.
Tylko po prostu przemilczeć i napić się kawy. Dobrej czarnej kawy.