Zeszyt Gold, playa

[...] ona bez trudności odda swą piękność brzydocie [...] To piękność, która się nie brzydzi! Piękna, ale nie posiadająca wyczucia piękności. I łatwość, z jaką myli się smak kobiety i jej intuicja w wyborze mężczyzny, sprawia wrażenie jakiejś niepojętej ślepoty i, zarazem głupoty - ona zakocha się w mężczyznie dlatego, że taki dystyngowany, albo taki "subtelny", drugorzędne wartości socjalne, towarzyskie będą dla niej ważniejsze od apollińskich kształtów ciała, ducha, tak, ona skarpetkę kocha a nie łydkę, wąsik nie twarz, krój marynarki nie zaś klatkę piersiową. Odurzy ją brudny liryzm grafomana, zachwyci tani patos głupca, uwiedzie szyk wykwintnisia, nie umie demaskowac, daje się nabierać ponieważ sama nabiera. [...] Kobieto! Jesteś antypoezją wcieloną!

Piękna kobieta posiada tyle rozumu, że można jej wszystko powiedzieć i o niczym z nią nie rozmawiać.

Kobietę studiuje się 3 tygodnie, kocha - 3 miesiące, kłóci się z nią 3 lata, znosi 30; a dzieci robią to samo od nowa.

Kobieta nieczuła to ta, która już nie kocha, lekkomyślna - ta, która kocha innego, zmienna - ta, która nie wie, czy i kogo kocha, obojętna wreszcie - ta, która nie kocha nikogo.

Do wszystkich kobiet mów tak, jakbyś je kochał, a do wszystkich mężczyzn tak, jakby cię nudzili.