Zeszyt Głęboko, zaczarowana.

Kiedy palisz za sobą mosty do ludzkich serc
- nie dziw się, że już tylko cisza coraz głośniej dzwoni do twoich drzwi.

Gdy kładziesz ręce
Na kruchej gałązce
Kruszeje serce
Wierzby płaczącej

Pozwól swym liściom
Wierzbo płacząca
Opaść i z wiatrem
Iść w stronę słońca

I kiedyś urośniesz
Drzewko malutkie
Nie płacz już wierzbo
Życie jest krótkie

- Możesz mi pomóc?
- Nie – mruknęła zamykając za sobą drzwi.
- Aniela co się stało? Możesz mi chyba poświęcić odrobinę uwagi? – powiedziała wchodząc do pokoju córki.
- Nic nie muszę.
- Od dwóch dni chodzisz jak osa, idą święta i chyba możesz przyłożyć się do roboty. Dużo od ciebie nie wymagam.
- Dużo?! Zawsze wszystko muszę robić sama. Piotrek i Weronika mają luzy… No tak, ale kogo ja niby obchodzę – powiedziała ściszając głos.
- Mnie obchodzisz… Najbardziej na świecie. Co się z tobą dzieje?
- Nic.
- Niuniu jeśli coś cię gryzie…
- Nie jestem Niunią, mam już osiemnaście lat.
- Nie denerwuj się. Co się stało?
- Nic. Co chcesz? – wycedziła cicho.
- Przynieś [...]