Zeszyt eric emanuel schmitt, odkurzacz

Poszedłem [...], nie żądając wyjaśnień, bo najlepszym sposobem otrzymania odpowiedzi [...] było niezadawanie pytań.

- [...] uśmiech [...] jest dla ludzi szczęśliwych.
- I tu się mylisz. Bo właśnie uśmiech daje szczęście. [...] Spróbuj się uśmiechnąć, to zobaczysz.

Rozmawiając (...), wyraziliśmy swoje najskrytsze życzenia. Wyznaliśmy, na co w głębi duszy czekamy. Tak bardzo chciałem dostać się do ich głów, by lepiej ich poznać! I nagle doceniłem to, że nie można wejść do mojej! Ta przestrzeń niewypowiedzianych słów, mroczne sanktuarium zamknięte między skroniami jest tak pełne bólu! Niektórych słów nie mógłbym wypowiedzieć, nie rozpadając się przy tym na kawałki. Lepiej milczeć. Czyż każdy z nas nie wyciąga wniosków z głębi własnej ciszy?

Myślę, że ona mnie pokochała od pierwszego spojrzenia, którym ją obdarzyłem. Od razu rozpoznaliśmy się nawzajem.

Autostrady mówią człowiekowi: jedź, nie ma na co patrzeć. Są dla idiotów, którzy chcą jak najszybciej dostać się z jednego punktu do drugiego.

Nienawiść jest dobra: gorąca, solidna, pewna. Nienawiść to nie to co miłość, nie można w nią wątpić. Nigdy. Nie znam nic pewniejszego, niż nienawiść. To jedyne uczucie, na którym się człowiek nie zawiedzie.

Zastanów się Oskarze. Który z nich wydaje ci się bliższy? Bóg, który nic nie czuje czy Bóg, który cierpi?

— Kochamy się, Liso: nie będziemy się rozstawać!
— Tak. Kochamy się, ale kochamy się źle. Żegnaj.