Zeszyt dylematy, norma jean

Wywrócone znaki,
leżą na mej drodze.
Przewrócone i ciężkie,
których podnieść nie mogę.
Symbolem swym do ziemi,
sponiewierane.
Ten kto je przewrócił,
zbezcześcił ich przesłanie.
DRANIE!
Kto je zniszczył,
w świata labiryncie.
Bo kiedy ich zabraknie,
czy stanąć w nim nam przyjdzie?
Utkniemy, co wtedy?
Trzeba iść swoją drogą.
Odnaleźć ją na ślepo,
chcąc podążać nią na nowo.

uwolnię się
kiedyś cię rzucę
zobaczysz
póki jestem młoda
smakuję
nie wiem co ja w tobie widzę
przecież nie pachniesz
niszczysz zdrowie
dziurawisz kieszeń
hipnotyzujesz
jesteś okropny

...papierosie

* Erekcjato to utwór poetycki o dowolnej formie i treści ma jakby dwa zakończenia jedno kończące treść i to drugie "erekcyjne" czyli zaskakujące (ono decyduje czy erekcjato to erekcjato)

Burzenie starych domów i budowanie na ich miejscu nowych jest zjawiskiem naturalnym, ale mimo to nie lubimy zmian (...).

Wiele starych, z trudem zasklepionych ran, rodzi w nas nieufność i lęk przed dopuszczeniem do powstania nowych.

Osoby z przeszłości nigdy nie powrócą do nas w tej samej formie co dawniej. Ten, kto powraca jest zawsze inny od tego, który odszedł. Albo to my, patrzymy już na niego inaczej.

Niepewność jest, jak mały głód. Póki jej nie zaspokoisz, nie pozwoli Ci normalnie funkcjonować.

Ponad 10 lat temu byłem z kobietą, która miała córkę. Mała dziewczynka, chodziła do przedszkola. Długo się oswajaliśmy, w końcu mnie zaakceptowała. Kiedyś wędrowaliśmy po ulicach Warszawy i ona mnie chwyciła za rękę. Żadna kobieta w moim życiu – a było ich kilka i były to często wyzywająco piękne kobiety – nigdy nie wywołała we mnie takiej dumy, poczucia godności i spełnienia jak ta sześcioletnia pannica. Tamta sytuacja stała się barometrem mojej normalności.