Zeszyt Dusza, Vergil

zakochujemy się w pustym miejscu obok siebie
w chłodnej dłoni na spacerze
w kłótni z całym światem po której nie ma komu powiedzieć "mam tylko ciebie"
w ciszy przed snem bez smaku "dobranoc" na ustach
w drapiących okna gałęziach co budzą nas nad ranem

zakochujemy się na długo przed spotkaniem tej jedynej

coraz mniej pamiętam
lecz nadal czuję

że niegdyś słońca zachody
nie były tak smutne

jak dziś

gdy chłód serce mi studzi
nadzieją daremną

bo filar ludzkich pleców
skrzydeł nie dźwignie

i nie podeprą ich kolumny ramion

tylko cień
z ziemi nie podniesiony w niebo

zrośnięty jest ze mną

Chcę mieć domek w górach
Polepiony z pewnych kart
Samotny pośród drzew i skał
Tam mamy w dłoni full szans
Bez pokerowych twarzy
Domek dla jednej z par
Gdzie czasu bieg
Określa czteroramienny trefl
A diamentowy kominka blask
Chroni dama kier

cisza się dłuży
aż się zahartuje ból

bym silne miał skrzydła
chociaż tęsknota je plami
okruchami wosku
po wypalonych świecach gwiazd

a w duszy popiele
jeszcze tli się skrawek nieba
nagłym podmuchem podsycony
na pozór oddechu anioła

który przewiązał błyskawicą chmury
mocą swej wiary

i trzepocą na wietrze obłoki
chusty boże
anielskie sztandary

coś się w sercu budzi
gdy nocą
niebo przystraja się w blask

i lśni jakby po drugiej stronie
wzeszło miliony słońc

a choć trudno jest dotrzeć spojrzeniem
do najdalszych gwiazd

one świecą tak jasno
dla tych z nas
którzy znowu nie zasną

słońce
Bożego serca ognisko

jak miłość która nie gaśnie
lecz rozpromienia niebo nade mną

cienie z mojej przeszłości
postać też mają jasną

lecz trzepotów w porywach wiatru
żadną ciszą nie zagłuszę

bo skrzydła aniołów
wrosły mi w ciało

i w duszę

przekwitasz
mi życie
bez polotu

wspinasz się
pod nogi
kolorem

cieniem
razisz ulice
do granic

słońca

Jak pusto jest w sercu
W którym nic się już nie tli
I jak smutno jest palcom
Tak umierać samotnie

Nawet oczom
Nie zostało już nic do spojrzenia
A policzki ogrzewa jedynie śnieg
Co pada nawet w sierpniu

Tylko jeszcze w żyłach
Jakiś życia okruch pozostał
Niewielki szmer leciutki szum
Lecz i on jest już coraz ciszej i ciszej
… i ciiiiiii…

Na parapecie przysiadły dwa gołębie. Rzuciłem kawałek suchej bułki, zaciekawiony, który pierwszy ruszy dziobem . Patrzyłem zdumiony, otóż pierwszy rozdziobał okruch na kawałki, po czym cofnął się, zapraszając tym gestem drugiego na " ucztę ". Zakochany gołąb, pomyślałem, albo ptak o gołębim sercu.

Nie czekaj na słowo „dziękuje”
Brawa czy wzruszenia
Żyj jak prosty człowiek
Bez wyróżnienia

To co robisz
Teraz bez znaczenia
To Ty wyznaczasz granice
Swej pomocy i istnienia

Przyjdzie czas
Gdy zostaniesz doceniony
Kiedy ludzie nie będą już
mieli do kogo zadzwonić

dzielisz
rozmnaża
jak krew przyrasta

dar
znajdzie ujście
do łaknących

na twarzy
wymaluje uśmiech
nie skąpy

cel
dobro(duszność)
ból głowy i panika

znika

K.A.Sz. 03.10.2015r.