Między nami
znieruchomiał świat
idzie burza
z deszczu warkoczami

zaszlochają znów
zmoknięte świerszcze
i powietrze zapachnie lipami

w świetle gwiazd
cicho przyjdzie bezsenny
późny wieczór
maciejkowo-korzenny

Mokre od łez słowa
przypnij klamerką czułości
na nici pomiędzy nami

bez obaw
ona wszystko wytrzyma

przecież to miłość

...i znów
tysiące motyli atakuje serce
jakby spadały z chmur małymi aniołami
i szept zamykasz w dłoni
żeby mniej bolało

w gwarze nieba tysiące odmian
jednego pytania i to co drugie
staje się pierwsze
i znów...
myślimy tymi samymi
słowami...

...bo tęsknić to dotykać
nie dotykając

noc przemienia wszystkie promienie dnia
w kryształy szronu
a ja chciałbym - do nieba wejść
z przepustką wierszy

ucałować umarłych mojego życia
by ich wspomnienie - przedłużyć o moment

chciałbym - cień matki spotkać
dotknąć smugi jej włosów
zapytać
o moje życie
i czas który przyjdzie - po moim życiu

bo marzyłem o słowach - ponad słowami
jakbym zawsze muzykę słyszał
w sobie i wokół

lecz wy nauczyliście mnie widzieć
niewidzialne
sięgać - po nieosiągalne
i gdybym tylko miał do kogo powiedzieć: mon ami

to bym krzyczał

Czasem
miłość jest zbyt nieśmiała
żeby ujrzeć słońce

i taka okrutna
gdy tęskni samotnie

ugasają płomienie
gwieździste otchłanie
jakbyście niebo studzili - krwią własną

a może was nie ma - za tymi ogniami
i próżno migot mgieł mnie wzywa

bo choć dusza lecieć w ten blask - gotowa
lękam się że wasz spokój zmącę
że oni tam wszyscy
kroki moje słyszą

i serce tęskniące już tego nie wskrzesi
cośmy aż do mogiły
chowali przed wzrokiem ludzi

w zbiorowym milczeniu

lecz po tym Bóg nas w tłumie odróżni
że wreszcie - na progu obiecanej ziemi
nie będzie dla nas cierpienia większego

niż w godzinie bólu
przypomniane szczęście

Noc wyprzęgła kare konie!
a dzień
bladym świtem wsiadł
do tramwaju i prawie pustym
sennie się telepie
zabawa
zaczęła się dopiero ze
słońcem!
widzi jak od wschodu
róż i oranż barwi niebo ...
złoty blask odbija się [...]

Słowa rodzą nadzieje
puszczają pąki
jak drzewa na wiosnę

na linii ust
smakują najszczerzej
w lustrze źrenic
jak w zwierciadle prawdy
kwitną dotykiem...

1.04.2022
Malusia_035

Z drobnych skrawków
złożona codzienność
światłocienie
odbite w źrenicach
ptasim skrzydłem
trącone powietrze
strzępki słów
ślad uśmiechu

szczęście malowane
na kruchym szkle

a wiosna tego roku
niebiesko - żółta
mniej rozbawiona
zamyślona

wschodni wiatr
podarł jej suknię
włosy potargał
załgał

a ona [...]

Jak ptaki
w bezlistnych jeszcze
gałęziach drzew
szamoczemy się
oplątani niepokojem
kruche nasze gniazda
papierowe szczęścia
serca łatwopalne

świt zapala słoneczne błyski
dookoła wybucha wiosna