I wtedy zjawiłaś się Ty...
Oderwałaś plastry pokładłe na bolączkach.
Z uśmiechem dmuchnęłaś w oczy,
Myśli spłoszone pochowały się po kątach.
Dotknięte szorstkie policzki
Złagodniały pod wilgotną mgiełką szeptania.

Pod drzwiami pełne walizki
Tamtego życia - pod łóżko upcham do rana.

Zapachem miłości ujmujesz co noc ...
Przychodzisz do mnie ciemną nocą ulotna niczym pełen marzeń sen,
ubrana jedynie w moje spojrzenie czule obejmujące całą Cię
wciąż drżąca , otulona zapachem naszej wczorajszej namiętności
wypełniona szczęściem i dedykacji palców niespotykanej czułości.

W ciszy wspólnych spragnionych oddechów gasisz powoli niepokój mej duszy
pozwalasz zapomnieć złe chwile,Twa namiętność opory me wszystkie kruszy
pozwól naszym nagim ciałom spleść się w ciasnym uścisku przeznaczenia
nasze [...]

Śniło mi się, że byłeś u mnie po latach,
Wyszłam ci na powitanie, lecz już inaczej,
Nie byłam już modra, w makach i bławatach,
Nie miałam ust zaciętych w rozpaczy.

Lekko mi było, bo szłam z przebaczeniem,
Jakby mnie w sercu już nic nie paliło.
Po drodze długiej nie gubiłam siebie,
Jakby mnie ciebie w sobie nie było.

Nie wpadłam w ramiona, już bym nie śmiała, [...]

znam dźwięk dzwonów katedry
gdzie w bocznej nawie - aniołowie
i gdzie tłum cichnie w pokorze
by spojrzeć w oblicze Matki
której zabili Syna

usta modlitwą zakrzepłe
szeptają: pod Twoją obronę...
i w drżeniu głos się łamie wzruszeniem
bo serce człowieka - jak róża
w cieple Twych dłoni rozpąknięta

Panno w krąg ozłocona!
nas - przywykłych do mroku
naucz marszu twarzą wprost gwiazd i zamieci

bo już nie słychać nawet w wierszach
że w Życie któż się odzieje - prócz tych
co do końca Mu zaufali
a Miłość kto przyjmie - jeśli nie ci jedynie
co od początku Ją posiedli

Zbyt wrażliwa,by żyć...odeszła.
W uszach wciąż słyszy jej ostatni szept.

Pozostał sam,sączy gorycz wszechświata,
pogrzebał głęboko nadzieję wraz z marzeniami,
garść smutków zgasił na zawsze źrenice,
przedziera się przez życie sił resztkami.

Powracająca przeszłość raniąc cierniami,
skrzydła niepostrzeżenie nad nim rozpościera,
otula zmysły bolesnym uczuciem bliskości,
zatraca nieubłaganie duszę,zmysły odbiera.

Płynący nurt rzeki niechcianych zdarzeń,
bolesnymi łzami drąży twarz kolejnymi zmarszczkami,
mroczna pustka jego domem,w zapomnieniu umiera,
raniony uczuć niezapomnianych odłamkami.

Ponoć w szumie płaczących wierzb,
do dziś słychać ich serc gasnący szept.

~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
28.08.2021

stare obrazy
wyświetlane na suficie
wypełniły na nowo miasto
stojące w pokoju

wysoko błyszczą dachy
widziane z góry
pachnie świeżym wierszem

dom
z nieba luminescencyjny kwiat
we włosach staruszki

Osuszyłam emocje
opadłam jak jesienny liść
szeleszcząc kolorami

czekam na wiatr
unosząc wzrok
muskam niebo

jest sennie

pomyśl marzenie
zanim usnę
w Twoich oczach

Po mojej stronie lustra wszystko wygląda jakby inaczej
wszyscy się mylą jak przestępcy w swoich zeznaniach
podążają nie swoją ścieżką do granicy cudzej cierpliwości
by dojść do wniosków, ze nie istniejemy bez cienia nadziei

Po mojej stronie lustra szuka się klucza w słowach
by niemoc mogła trafić do drzwi w moją ciemność
by wypowiedzieć niebu czarnej nocy dziurę i zawyć
by żal strzaskał serce o swój na szyi psi łańcuch

Po mojej stronie lustra chcę liczyć na człowieka
by ogromnie mała chwila była jak rok dla motyla
a promyk słońca nie załamywał w mętnych oczach
czasu przetrwania , głodu wiosny i życia co ucieka

wszystko się nagle odmienia
gdy księżyc-spowiednik
pasterz gwiazd

mgli się

jak duch nocy
w kadzideł pyle

lecz jeśli za raju bramą
śnić się wam będę

błogosławione niech się staną łąki
których uschnięte kwiaty
wiosną pachną w mej pamięci

słońce to złote berło Boga

a aniołowie szeptem mówią
lecz tylko przez sen słyszałem w sobie
ich głosy najcichsze

ciernie spletli ze skrzydłami
by ludzkich serc rozłupać kamienie

nim więc pożegnać przyjdą
zieleń łąk

w twarz patrzcie im z bliska
i mówcie

mówcie coście widzieli