Do Przeczytania...

17 stycznia 2021 roku, godz. 19:24

sto lat świetlnych samotności | Księżniczka i Księżyc

Hebanowa księżniczka na rumaku z grzywą utkaną konstelacją gwiazd zapłakała gorzko. Głuchą ciszę nieprzebytej galaktyki zmącił jej nagły szloch. Szukała już wszędzie, gdzie tylko było to możliwe - przemierzyła Drogę Mleczną i zajrzała do czarnej dziury. Nigdzie go nie było. Wokół tylko złowroga ciemność i przeszywający chłód.
- Kochany - zawołała zrozpaczona w otchłań. Odpowiedziała bezgłośna cisza. Księżniczka przymknęła powieki, gdy krople jej łez zamarzały na policzkach. Kosmyki włosów [...]

to_tylko__ja Paweł

4 maja 2021 roku, godz. 13:10

Przeniosłem się na chwilę w nieznaną mi dotąd gwiezdną galaktykę 🤗 piękne opowiadanie 🤗🙂

BorderPersonalityDisorder Felieton

17 stycznia 2021 roku, godz. 20:39

Wariatka

Jak zrozumiałam, że naprawdę jestem „wariatką”.

Będę pisać głównie do kobiet - jest mi tak po prostu wygodniej, natomiast jakby to powiedziała wspaniała Pani Okuniewska* „bycie wariatką nie ma płci, są męskie i damskie wariatki.”

Jeżeli kiedykolwiek usłyszałaś frazy typu:
„Jesteś nienormalna.”
„Jesteś psychiczna.”
„Ogarnij swój borderline.”
„Zachowujesz się jak wariatka.”
„Masz nie po kolei w głowie.”
„Masz dwubiegunówkę, czy jak?”
„Idź się lecz.”

To trafiliście w idealne [...]

Lacrimas M.

19 stycznia 2021 roku, godz. 20:30

ulotność i zepsucie zwykle pochłaniają nas najbardziej.

i pewnie dlatego brniemy ku zgubie z takim zawzięciem, stale odkładając życie na bliżej nieokreślone kiedyś.

później zawsze trzeba jednak wrócić do siebie -
a to jest ten pierwszy krok.

osobliwy Dziennik

21 stycznia 2021 roku, godz. 13:19

Podróż

Odprężające jest to siedzenie w ciemności zupełnej, gdy wszyscy już dawno pospani.
Mowa spokoju jest tą najbardziej mnie kołyszącą pośród cichych bitów muzyki, którą wyciągnąłem z kapelusza jak magik jakiś dźwiękowy niewydarzony.
Ciężko jest żyć na co dzień w hałasie, w chaosie.
Pamiętam noce na wsi spędzane, gdy niebo było nagwiazdowane. Psów poszczekiwania. I cisza. Spacer w zupełnej ciemności. Prawie po omacku. Byłem wtedy swój sobie.
W takich momentach samotność była wybawieniem i najwyższą [...]

BorderPersonalityDisorder Felieton

18 stycznia 2021 roku, godz. 22:36

Czy każda rozchwiana persona od razu musi być ,,wariatką”?

Zaczęłam ostatnio zastanawiać się nad tym gdzie jest granica pomiędzy normą, a jej odchyleniem. Doszłam do wniosku, że jest to bardzo cienka linia i już wiem dlaczego psychiatrzy, psychologowie diagności oraz psychoterapeuci muszą przejść tak długą drogę aby dostać możliwość wykonywania swojego zawodu.
Ludzki mózg jest niesamowicie złożony, fakt odczuwania przez nas uczuć i emocji dalej jest dla mnie jedną wielką abstrakcją i mój przeciętny umysł nie potrafi zrozumieć skąd się biorą te wszystkie dziwne [...]

Radek Ziemniewicz

19 stycznia 2021 roku, godz. 00:18

Edytowano 19 stycznia 2021 roku, godz. 00:19

I znów interesujący tekst. Moim zdaniem warto propagować zdrowie, a zdrowie psychiczne to dobry punkt wyjścia do zdrowia w ogóle. Wiele naszych problemów zaczyna się od głowy i można zacząć je rozwiązywać dbając o głowę właśnie.

Myślę, że ludzie nazywają innych ludzi wariatami wtedy, gdy sami mają braki w empatii, wiedzy, a może i braki w poznaniu samego siebie. To, czego nie rozumiemy, łatwo stygmatyzować, etykietować. Słowo "wariatka" to bolesne i proste (prostackie?) wyjście z trudnej sytuacji, bo łatwo je [...]

Naja Recenzja

11 stycznia 2021 roku, godz. 21:32 46,7°C

Jeżeli czujesz, że nie możesz wyłączyć swojego myślenia, widzisz wszystko zbyt wyraźnie i nie możesz przestać widzieć, nawet jak nie chcesz - analizujesz nieustannie. Nadmiernie wyczuwasz smaki, zapachy, dotyk... Do tego nie możesz pogodzić się ze złem, głupotą, bezdusznością... Zadajesz sobie pytanie, "czy wszystko ze mną w porządku ?"... Polecam tę książkę.
Adam Miauczyński, pomijając fakt, że miał nerwice natręctw, moim zdaniem również był nadwydajny mentalnie.
Myślę, że gdyby Autorka oglądała "Dzień Świra" mogłaby w głównym bohaterze zaobserwować wiele z opisywanych przez siebie problemów.
Książka pomogła mi jeszcze bardziej zrozumieć siebie. Raz jeszcze polecam zainteresowanym.

Jak mniej myśleć

• Za dużo myślę. • Moi bliscy mówią, że jestem zakręcona i że zadaję sobie za dużo pytań. • W mojej głowie stale coś się kłębi – czasem marzę o tym, żeby wcisnąć [...]

• Za dużo myślę. • Moi bliscy mówią, że [...]

apostrof1

12 stycznia 2021 roku, godz. 13:32

Recenzję odbieram bardziej jako nieskromny "manifest wrażliwości" osoby piszącej, niż jako zachętę do konkretnej lektury.
Osoba o wyjatkowej (bo normalną winien mieć każdy człowiek) wrażliwości nie zastanawia się, że jest coś z nią źle. Tak widzę, tak czuję. Raczej ból zadają osoby, które za wszelką cenę pragną przekonać go do własnego patrzenia na świat i rzeczywistość.
Być może książka godna polecenia, ale recenzja mnie osobiście nie porwała.

sercpogorzelisko Wiersz

26 września 2020 roku, godz. 00:33 116,6°C

Tekst dnia 27 września 2020 roku

piszą o jesieni
że złotem roztańczone ma myśli
co schły latem na wietrze
i serce deszczem nakrapiane
dla oczu ciepłego wieczoru oczekujących

ale czy pamiętają
że jesień latem pisana
za pazuchę zimie zagląda gdy ta w sercu wiosnę mości
i po stokroć rozłąkę przeżywa?

Sexoh't Bronek

15 października 2020 roku, godz. 9:06

Od czasu do czasu zaglądam tu sprawdzić, czy pamiętają :)

Grafit Wiersz

15 września 2020 roku, godz. 1:37 142,5°C

Tekst dnia 16 września 2020 roku

Nocą

Wmawiam sobie
że niczego nie potrzebuję
wystarczy księżyc
i parę gwiazd

ale czasem
tak, tylko czasem
czuję się jak puste naczynie
do którego ciepłe
jeszcze nienazwane
troskliwie dłonie
włożą serce

a wtedy moje wątpliwości
zapomną o mnie
na zawsze

Niebieska Róża

11 maja 2021 roku, godz. 22:58

Śliczności :* i tego życzę, prawdziwego i kochającego serca tam, gdzie rozmowa nie kończy się na do widzenia a muzyka świerszczy niesiona jest przez wiatr, nie tylko droga polną ale całym morzem miłosnych ścieżek...

zatopiony.wrak. Wiersz

14 września 2020 roku, godz. 23:34 134,5°C

Tekst dnia 16 września 2020 roku

***

biorę łyk gorącej kawy
czuję na skórze wrześniowe powietrze

znów założyłam na siebie niebo
i twarzą przy ziemi
jak jaskółki
zapowiadam deszcz

biorę łyk ciepłej kawy
widzę dumne drzewa
tkwiące w leniwym upojeniu napęczniałym końcem lata [...]

.Rodia marek

10 października 2020 roku, godz. 21:59

znamy to heh

Maciek Zz Fraszka

5 września 2020 roku, godz. 14:13 43,1°C

'''

odleciały...
bez wytchnienia
nawet się nie obejrzały
jak wspomnienia

Odleciały żurawie
i gęsi z wielkim krzykiem.
Ja tu jeszcze zabawię,
zanim coś nie wymyślę.

Anna S. Anna Szyrwińska

5 września 2020 roku, godz. 20:27

Gdyby nie miały wytchnienia, zostałyby, a z nimi ich wspomnienia😊

represjonowany Wiersz

2 września 2020 roku, godz. 9:37 19,8°C

ponownie przemyślane

Nie lubię nocnej ciszy
gdy mi dane samemu być
gdyż swą przyszłość w rozkoszy
słów snuję niczym pajęczyny nić.
Szukam szczęścia, jasnej mocy
widząc świat pełen słońca,
pełen uroku.
Mówię ci- podaj mi rękę ,
dążmy do przodu,
w chmurach i obłokach dnia
gdyż jest piękne we dwoje. [...]

scorpion Gajowy

2 września 2020 roku, godz. 15:19

Niezwykle się to czyta, popłynąłem. Chętnie tu wrócę

Moon G Wiersz

31 sierpnia 2020 roku, godz. 18:07 6,3°C

🕶4🕶

Zaczęła mi niedawno sprzyjać
ta, której Japończycy się boją ...
wierzą, że może ona zabijać
i obsesyjnie od niej stronią.

I chociaż u nas jest tak również,
że niewiele się 'ćwierć' od 'śmierci' różni
to jednak temat tego wiersza
tematowi zabobonów nie będzie równy.

Czasami ludzie tak mają,
że liczby zaczynają ich prześladować ...
bywa, że to cyfry które coś psują
ale bywa też, że przyczyną są dobra.

A za mną to kiedyś ósemka,
siódemka i trójka hasały
i jakoś tak dziwnie się działo,
że rzeczy powodowały.

Dziś cztery mą liczbą szczęśliwą jest
i wiem, że to Siły Wyższej zrządzenie
i póki jej czas dla mnie nie skończy się,
nie czeka mnie zbytnie cierpienie.

Adnachiel Wiersz

26 sierpnia 2020 roku, godz. 9:33 151,1°C

Tekst dnia 30 sierpnia 2020 roku

Anioły sierpniowe

śnie jedyny wśród nocy tysiąca!
otośmy wybrani
w drodze dalekiej siadać na gruzach
które obaliły wieki

były tu mosty - po których szli ludzie i cienie
czy za odejściem czyim patrzyli
czy za przyjściem...

a dalej - miasto moje rodzinne
gdzie zamiast słońca - postać matczyna
i gdzie duchy gromadzą się święte
na świadectwo biorąc każdą z moich blizn

czy znam coś co jest podobne temu?
spójrz - jeśli cię nie zraża
w kartki wierszy patrzeć
jak w wyraz twarzy

bo wiem pod czyim liście gną się lotem
lecz was już nie ma
we mnie

ni w innych

Adnachiel M.

9 września 2020 roku, godz. 19:21

M.,
przychodzisz i nielotowi nieba przychylasz, a wówczas zda się, że lecę, że skrzydła mnie niosą...
Czasem i mnie źrenica się łzawi.
Dziękuję za przepiękny wpis oraz za wspólny spacer aleją w głębi czasu, by usłyszeć choć ciszę, po ich szumie.

Je t'embrasse :*

Starlight Felieton

4 sierpnia 2020 roku, godz. 11:00 65,6°C

zadławieni pewnością siebie

Jak postrzegasz człowieka pewnego siebie? Lekko uniesiona głowa i wyprostowana sylwetka, płynne ruchy ciała, swobodne gesty, uśmiech, szczere spojrzenie. Może jest towarzyski, a może ma odwagę wybierać samotność, nie gubiąc przy tym kontaktu z otoczeniem. Potrafi zachować odrębność, zaznaczyć granice, jest asertywny. Dla mnie pewność siebie to spojrzenie na świat jak na własne podwórko. Możesz odnaleźć w niej motywację, z którą stawiasz czoła kolejnym wyzwaniom. A co powiedzieć o jej przeciwieństwie? Niska [...]

Starlight mogę sobie zmieniać imię!

4 sierpnia 2020 roku, godz. 17:28

może poszukaj tam, gdzie zgubiłaś ;)

marka Wiersz

5 czerwca 2020 roku, godz. 11:16 47,1°C

W deszczu utkane

W sekretnym ogrodzie
eufilorie czeszą trawy
włosami westchnienia

Słone od ciepłej rosy
miłochwile
pachną gęsią skórką
na brązowych wargach ziemi

Tylko kot spokojny
zamiata ogonem leniwie milczenie
leżąc na plecach uspokaja
łopoczące skrzydłami serce

Chór ptasi spod paproci
figlarnie drga
na płatku róży
dzicz rodzi się w twoich biodrach
falującego w wietrze
angielskiego ogrodu...

kati75 Kati

19 czerwca 2020 roku, godz. 21:46

Piękny od początku do końca🙂

fyrfle Wiersz

5 czerwca 2020 roku, godz. 11:56 1,5°C

Most na Wieśniku

Raz tylko pomiędzy nurtem pod mostem
Zakwitł piękny wierzbownicy kwiat
Nagle i kompletnie niespodziewanie
Jak wbrew prawom ludzkim Ty i ja

Niech budzą dzwony szczęśliwe dni
Dni płodzą dni po wieczność w radosnym my

Pod mostem na Wieśniku płynie wartki nurt
Spojrzeniami codziennymi czerpiemy zeń ekspresję
A potem chwytamy się statków miłości burt
I pozwalamy jej nieskończoną w nas progresję

Dzwony dzień za dniem budzą szczęśliwe dni
Obudzone rodzą dni po wieczność w radosnym my

Miłość z wody pod mostem na [...]

Następna strona

« 1 2 »