Zeszyt Dla niewielu było dane zrozumienie , mikaelka

Kiedyś zajrzałem w głębię Twych oczu,
ujrzałem w nich emocji wiele,
żal, smutek, rozczarowanie,
i ogromne do mnie zniechęcenie...

To był tylko ułamek sekundy,
gdy nasze spojrzenia się spotkały,
lecz me oczy patrząc w Twoje,
nieustannie Ciebie kochały...

Łezka spływa gdy pomyślę,
że Twoje oczy nie chcą mnie.
Walka o Nią jest bezsensem...

Miłość jest przedziwnym uczuciem,
może wypełnić serce zepsuciem,
z którym nie da się walczyć...
16.06.2011r

Mam ochotę na nie życie,
pogrążenie się w nie bycie…
Znieczulenie każdej tkanki…
Śmierci pragnę jak kochanki.

Bujam się dziś w dnia nałogach,
żyć nie można na obłokach…
Życia lejce chwytam w dłonie,
lecz ma dusza nadal tonie.

Smutek smętnie wciąż króluje,
nikt nic nie wie, nie ratuje…
Dzisiaj demon w głos się śmieje,
odbierając znów nadzieję.

Szczerze odpowiedz - Możesz spać?
Gdy sen masz kłamstwem spowity.
Szczerze odpowiedz - Szansę ci dać?
Gdy czynem Twym zostałem zabity.

Szczerze odpowiedz - Jak kochać cię mam?
Gdy to tak bardzo boli.
Szczerze odpowiedz - Chcesz bym był sam?
Gdy na me rany sypiesz wciąż soli.

Szczerze odpowiedz - Jak ufać mam Ci?
Gdy po policzkach łzy płyną wciąż.
Szczerze odpowiedz - Jak mijają Ci dni?
Gdy strutego owocu zjadłaś cierpki miąższ.

Szczerze odpowiedz - Jak to się stało?
Gdy w innych objęciach tkwiłaś tak mocno.
Szczerze odpowiedz - Jak długo to trwało?
Gdy ja teraz cierpię tą porą nocną.

Szczerze odpowiedz - Czy to obiecałaś?
Gdy ja tęskniłem, czekałem na Ciebie.
Szczerze odpowiedz - Tego właśnie chciałaś?
Gdy zgubiony w myślach nie poznaję siebie.

Szczerze odpowiedz - Czym była ta zdrada?
Gdy z mojego serca krew wypływa czerwona.
Szczerze odpowiedz - Dlaczego twarz twa blada?
Chodź podczas Twej roskoszy była rozpalona.

Jest ci bliska im bardziej ją tracisz
Toczysz walkę by wygrać ze złem
Masz nadzieję że będzie inaczej
Wygrasz bitwę ze śmiercią o dzień

Wciąż ze strachem zasypiasz chcąc wierzyć
Że to tylko zły koszmar,to nic
Ale rankiem znów żyjesz w koszmarze
Ból powraca nie dając ci żyć

Resztką wiary udajesz twardziela
Że dasz radę że zdarzy się cud
Ale w duszy brakuje powodów
By w to wierzyć gdyż marny to trud

Siłą woli uśmiechasz się cierpiąc
Dłoń zaciskasz hamując swe łzy
Nie masz siły na walkę przegraną
A smak cukru wydaje się mdły

Już minuty odliczasz nie lata
Doceniając że życie to skarb
Czasem cud jest jedyną nadzieją
Lecz to kropla jak atu wśród kart.

Mogę oszukać ciebie, jego i ją
Mogę oszukać siebie
Wymyślić piękną bajkę z cudownym zakończeniem
Prowadzić życie baśniowe
Mogę powiedzieć że nie pamiętam
Wmówić że nic nigdy nie było
Udawać, że nie znam, że nie widziałam
Wiesz... Mogę nawet z czasem przestać o Tobie myśleć
Powiedzieć sobie, że cię nie ma i nigdy nie było
Spojrzeć w lustro, uśmiechnać się szczerze..
Lecz gdy na chwilę przystanę
Przestanę udawać
Cofnę się w przeszłość..

Mogę oszukać jego, ją, Ciebie i siebie
Tylko nie oszukam serca.

Spoglądam na niebo i znowu to samo.
Już wiem, co mnie czeka, lecz za późno uciekać.
W głowie mej kłębią się myśli splątane,
nie ma już nadziei, jest tylko ten zamęt.
Nic nie da się zrobić, to samo przychodzi.
Silniejsze ode mnie, zostawić mnie nie chce.
Zostaję z tym sama, bo nikt o tym nie wie.
Jest trudno w tych chwilach, gdy wszystko Cię dobija.
Chcę ryczeć, chcę krzyczeć! chodź wiem, że to nic nie da.
Chcę iść do ludzi, lecz drogi żadnej nie ma.
Słyszę tylko głos, który ciągle powraca.
Wciąż bliżej, wciąż głośniej w mej głowie zatacza.
Dalej pamięcią już nigdy nie sięgam,
gdyż cudem zasypiam i budzę się rześka.

Odszedłem tak wcześnie
Spokojnie, nagle jak we śnie
Odszedłem tak wcześnie
Uśpiłem oczy zmęczone bezboleśnie
Odszedłem tak wcześnie
Chociaż słońce wysoko jest jeszcze
Odszedłem tak wcześnie
Bo przecież nic nie może trwać wiecznie

Odszedłem tak wcześnie
Choć szczęścia nigdy nie poznałem
Odszedłem tak wcześnie
Chociaż miłości nigdy nie miałem
Odszedłem tak wcześnie
Chociaż życie tak mocno kochałem
Odszedłem tak wcześnie
By znaleźć spokój, którego szukałem

Odszedłem tak wcześnie
Z cierpienia spłonąłem nareszcie
Odszedłem tak wcześnie
Zniknąłem jakoś tak szybko i śmiesznie
Odszedłem tak wcześnie
Bo żyć już zwyczajnie nie umiałem
Odszedłem tak wcześnie
Jak wosk w małym zniczu stopniałem