Przypadkiem Cię wtedy spotkałam
i tylko księżyc był tego świadkiem.
Popatrzyliśmy sobie w oczy troszkę dłużej niż to wypada.
Zatrzymał się w locie ptak, zegar wybijał tą samą godzinę,
nawet my trwaliśmy jakby chwilę w bezruchu.
Tak się człowiek zatraca.
Gdy jego wnętrze płonie, pragnie się wydostać, ulecieć z westchnieniem
a wszystko wokół mu na to nie pozwala.
I tylko krzyczy:
Spróbuj, zaryzykuj!
chociaż ten jeden raz...
I wtedy decydujesz się spróbować,
bo jak przeciwstawić się światu.

* Dla Adriana - by każdego dnia ktoś bliski obdarował Cię najserdeczniejszym uśmiechem jaki potrafi wywołać na swojej twarzy. :)