Zeszyt Dilalogowe, deseo

- czy Ty musisz być tylko zimnym draniem, nieliczącym się ze zdaniem innych?! czy potrafisz tylko krytykować?!
- a jeśli powiem, że tak, to co? zwątpisz w to?
- a żebyś wiedział, że zwątpię! bo dalej będę wierzyć w ludzi i w to, że jednak potrafisz się zmienić. i chociaż podobno 'nadzieja matką głupich', to moją też. ale aż tak głupia to ja nie jestem, żeby dać się przez Ciebie oszukać...

- pomóż mi. - spojrzała na niego z nadzieją
- jak?
- sprawiłeś, że się w Tobie zakochałam... spraw, abym teraz to uczucie porzuciła...

- Co byś zrobił, gdybyś miał jej nigdy więcej nie zobaczyć?
- A co miałbym zrobić? Żyłbym dalej z nadzieją, że kiedyś znowu ją spotkam.
- Moja nadzieja już dawno odeszła. - Powiedziała bardziej do siebie niż do niego.

- Ile trwa nadzieja?
- Nie wiem. Może dzień, dwa, tydzień, miesiąc, a może i cały rok.
- A co z wiecznością?

nie wiem, może to głupie ale wciąż mam nadzieje, nawet na chwile nie przestałem wierzyć że kiedyś jeszcze będziemy razem i nam sie uda. eh
-Dziękuję Ci
-Za co?
-Za to że dzięki Tobie potrafię kochać, tylko że chyba nie potrafię kochać nikogo innego poza Tobą...
-Nie wierze...
-Nie wiem jak mogę Ci to udowodnić

Z życia wziete.

-Wierzę, że on będzie mój !
-Próbuj podobno nadzieja jest matką głupich, a głupi ma zawsze szczęście...

- Kocham Cię ,wiesz?
-Oczywiście że o tym wiem. Każdy już o tym wie.
-Miałam nadzieję że odwzajemnisz moje uczucie...
-Żartujesz chyba. Należę do elity, jestem kapitanem drużyny koszykarskiej. Mogę miec mnóstwo wspaniałych ładnych dziewczyn... - zaśmiał jej się w twarz.

Boli... Bardzo boli... I nigdy nie przestanie...

- Chciałabym już spaść, osiąść na dnie. - powiedziała ze smutkiem patrząc jak pejzaż za oknem rozmywają krople deszczu. - Wiesz... tam na dnie, tam już nic nie ma. Nie ma nadziei, że jutro przyniesie lepszy dzień. Nie czuje się strachu, że ryzykując możesz coś stracić. Nie drży Ci serce z zazdrości, gdy widzi się szczęście innych. Nie dba się o to, co powiedzą ludzie, gdy zobaczą łzę na Twym policzku. - przerwała na chwilę, by spojrzeć w moją stronę, poczym dodała. - Tam dzień jest podobny do nocy. A noc do dnia. Oczy przyzwyczajają się w końcu do mroku i przestają użalać się nad swym losem. Żyjesz, lecz już zupełnie inaczej.

- Wtedy poczułam, że jestem dla kogoś ważna. Ot tak. Po prostu. Bo jestem. Bo nie trzeba było nic więcej udowadniać. Wiesz, co to dla mnie znaczyło? Jakbym na ciemnym, grafitowym niebie ujrzała oddalaną o setki mil gwiazdkę. Jedną jedyną, ale moją… Gwiazdkę. Z nim chciało się żyć. - w jej spojrzeniu dostrzegłam przygaszoną radość. Ja natomiast milczałam. Cóż można powiedzieć w takiej chwili? Przykro mi?
- Ceniłam każdą sekundę spędzoną razem. Już wtedy wiedziałam, że ten sen się kiedyś skończy. Zbudzę się i czar pryśnie. Mimo to oddalałam od siebie tę wizję. Chciałam ją przegnać. Lecz ona nieustannie zbliżała się. Była coraz bliżej i bliżej, aż w końcu… - zamilkła. Czułam jaki ogromny ciężar ma sercu. Niewyobrażalny smutek. Żal. [...]

- A ty dokąd?
* Zakopać swoje serce
- Ale co się stało?
* Zostawił mnie. Od tak odszedł
- Przykro mi. Zobaczysz spotkasz jeszcze tego jedynego i serce będzie Ci potrzebne
* Nie przyda się już...
- Jak to?
* Bez niego nie jest już nic warte. A prosiłam żeby zabrał je ze sobą, jak będzie odchodził. Nie posłuchał !
- Może nie chciał aby w Twoich oczach zgasła ostatnia iskra nadziei na lepsze jutro?
* Tak?? Wiesz, on nie widział moich oczu, gdy mnie zostawiał
- Nie rozumiem ...
* Miał na tyle odwagi, że zerwał przez smsa i co nadal sądzisz, że chciał dobrze?

Nic nie rzekła. Podeszła do mnie i przytuliła. Była ze mną przez długie godziny, dopóki trochę się nie uspokoiłam. A moje serce? Ledwo bije, bo odszedł ten którego kochało, którego nadal mocno kocha...

-Jak wyobrażasz sobie nasz związek?
-Mam nadzieję, że byłoby wspaniale...
-Nie masz racji.
-Dlaczego?
-Jestem biedny, nie mogę Cię nawet zaprosić do kina.
-Nie liczy się dla mnie zawartość Twojego portfela tylko Twoje serce.A ja wiem, że jest pełne pozytywnych uczuć i przepełnione miłością.

ON: Ona jest za młoda , nic nie wie o życiu. Nie ma 18lat , ani wyglądu. Nieważne znajde lepszą .
ONA:Jejkuś tak bardzo mi na nim zależy. Zrobiła bym dla niego wszystko dosłownie!
Zostawił ją . Odszedł. Wpadają na siebie po kilku latach .
ON: O ja. Ale ona wyrosła. Teraz z niej niezła laska. No i dorosła. Zagadam .
ONA:O nie ! Znów on. I jak się ślini. Może ma nadzieje ? Niepotrzebnie. Pare lat próbowałam o nim zapomnieć. Tylko że on jest jak tatuaż. Zawsze będziesz ze mną. W postaci blizny na sercu !!!