Zeszyt Deszcz z konewki marzeń, Moxxa

Ssaki z ptakami - jedyne we wszechświcie osobniki mamy tuż przy sobie.

Jakże zaskakujące jest odkrycie u mężczyzny drugiej formy życia. To jak jakieś zespolenie syjamskie. Ogromna zależność. Mężczyzna i jego ptak, a raczej Ptak, bo wielu samców chonorowo nadaje swoim Ptakom imiona.
Wacek, Julian, Szeregowy, albo bardziej wulgarne słowa, zostają niczym ordery przydzielone Ptakom, które od czasu otrzymania takiego imienia sa pełnowartościowymi mieszkańcami domu a także stają się najlepszym kumplem mężczyzny, jego pupilkiem. Takiego Ptaka często się smyra, podrapuje z radością, gdy nikt nie widzi, baaaa z takim Ptakiem się nawet gada. Rozmowy, a właściwie chwalebne monologi wygłaszane są najczęściej po jakimś spektakularnym erotycznym zajściu, w którym Ptak odegrał znaczącą rolę. Mężczyzna, naturalnie w ukryciu, z radością patrzy na [...]

Zabrano mi promyk słońca
kroplę rosy zmęczoną
deszcz z konewki marzeń
ogień liści jesiennych
Zabrano mi chwilę pieszczot
noc z gwiazdami pocałunków
trawę z zielonością szczęścia
mgłę ze snem na jawie
... Zabrano mi Ciebie

Życie jest smutne, nadzieja kona
już nie rozumiem znaczenia słów
którymi miłość można przywołać
wiatr gdzieś rozdmuchał kwiaty mych snów
Życie jest smutne gdy nikt nie czeka
na imię moje, na dotyk rąk
gdy słowo "kocham" jest tylko echem
nieznanej mowy z dalekich stron
Życie to ciągłe mówienie "nie wiem"
albo "nie mogę" lub "nie mam szans"
Śmierć będzie dla mnie jak przebudzenie
życie to koszmar więc czekam dnia...

"Kocham"
jak żebrak proszę o jałmużnę
"Kocham"
tym jednym słowem by mnie ocalił
uratował przed samozniszczeniem
Potrzebuję tego, jak powietrza
"Kocham"
Dla mnie siła do pokonywania problemów
zbroja, w której przeciwstawiam się światu
lina, chroniąca przed upadkiem
Desperacko błagam o kilka groszy miłości
Co będzie jutro ?
Kolejny ustawiony mecz z życiem
sędzia - Śmierć
znów wręczy mi żółtą kartkę
A może Anioł
poda niewidzialną dłoń
zasadzi kopa w tyłek, by lecieć przez życie z impetem
"Kocham"
cisza ...

Aksamitne dłonie paranoji, kołyszą mnie w takt nuconej przez obłęd pieśni...
W głowie kołaczą się zjawy - cienie ludzi, którzy jeszcze nie dawno byli tak bliscy, a teraz jakby odległe mary z najdalszych czeluści piekieł, penetrują nawet najmniejsze okruchy myśli.
Rzeczywistość nie istnieje już dla mnie - jest zbyt bolesna.
Rozrywa moją wolę życia.
Depcze marzenia.
Płomieniami dławi plany...
Wspomnienia gwałcą myśli.
Zakłócają porządek bytu.
Jest mi źle.
Fizycznie i psychicznie jestem wykończona walką o nieistniejącą miłość, o nadzieję i wiarę w lepsze dni.
Chyba już jej nie chcę...
Ona doprowadziła mnie do tego.
Ona zrobiła ze mnie roślinę będącą w agonii.
Ona powoli, po kawałku odcinała najważniejsze części niechcianego i tak ciała...
Oczy - bym nie widziała wachania i [...]

Cieszcie się ludzie, dla których jestem nikim. Radujcie się Wrogowie, których mam wielu. Rzucajcie kamieniami Ci, którzy czekaliście na zemstę. Oto ja ; stoję przed Wami naga, wypluta z emocji, bezbronna. Chodźcie i zadajcie cios - nie będę się bronić, nie będę walczyć. Nie mam już celu, straciłam wiarę i siłę. Świętujcie moją porażkę, moje cierpienie niech będzie dla Was zapłatą za krzywdy. Upajajcie się powolną agonią, w której teraz trwam. Nie dobijajcie ! Cieszcie oczy widokiem mojej leżącej sylwetki, siniakami miłości, która zabiła. Patrzcie jak krew sączy się z duszy, jak łzy spływają po niewidzących juz oczach. Jak życie uchodzi... Świętujcie Drodzy Wrogowie, bo dziś Wasz dzień, Wasze zwycięstwo. Ja, słaba, naiwna leżę u waszych stóp i czekam na [...]