De vous, de moi, de nous.

to lato jest inne niż wszystkie
kończą mi się łzy
i czereśnie
tylko słońce pęcznieje mi w oczach
pławiąc się w urodzaju
nad rzeką

a ja wciąż żyję na przekór
oczekując nieoczekiwanego

latam zbyt blisko wody
malując skrzydła od wody błękitem
jak jaskółka przed deszczem

i tylko Ty znowu jesteś
o niebo za daleko

nie ma we mnie nic z tamtej dziewczyny
zapisanej ci w gwiazdach
zostały tylko blizny w źrenicach
i znaki szczególne
o których nikt nie wie

stałam się jak słup soli
od niewypłakanych łez

i nie dowiesz się
czy tamtą kobietę
ocaliło jedno spojrzenie
czy to że patrząc w niebo
nie oglądała się nigdy za siebie

szukasz dźwięku na strunach wspomnień
i palce kaleczysz o ciszę
ale serce nie milknie nawet
gdy przyjdzie mu bić bezszelestnie

zapomniałam już jak tańczą ulice
w rytmie naszych stóp
zagłuszanych deszczem

a kiedy już nie rozpoznasz
w szumie miasta mych kroków

połóż rękę na piersi jak smyczek
wtedy będziesz wiedział
że jestem

zbyt długo czekałam w progu
gdy uchyliłeś drzwi
ale odkąd mnie nauczyłeś odchodzić
znam tysiące powodów do rozstań

raz tylko się chciałam osiedlić
na skraju twoich brwi

już nigdy się tam nie zatrzymam
kiedy powiesz mi 'idź'
albo już nie odejdę
na jedno twoje 'zostań'

wybacz że każdym spojrzeniem
rzucałam ci kłody pod nogi
w twoich oczach odbija się świat
ale tam
nie ma już mnie

chciałam dotknąć palcami tej blizny
ukrytej pod butonierką
ale jest przyszyta do serca

jestem zimą
co przy chłodnej szybie
topnieje na twoich policzkach

i tylko ja jedna
nie wierzę że to śnieg

zapomnieć o tobie jak zima
zapomniała o śniegu
jak trawa co palców szronu
dotyku już nie pamięta

dopóki pod skórą nadgarstków
pulsujesz w moich w żyłach

i nawet liście na drodze
nie zatrą naszych śladów

gdy niebo zamknie mi oczy
ostatnim płatkiem śniegu

pod zamarzniętą rzeką
nawet na drugim brzegu
nadal będę pamiętać

zamiast białego puchu
mamy deszczowy grudzień
przyszywam pióra zeszłorocznym aniołom
choć serce mam pełne igieł

wiem
to boli
gdy plastry milczenia
odrywam paznokciami od ramion

chciałam cię tutaj zatrzymać

ale Ty jesteś płatkiem śniegu
a ja kroplą
z drugiej strony
na szybie

jest świt
mgła wszystko spowiła
a tyle mi przypomina
wiatr wieje dziś z twojego brzegu
wypełnia solą powietrze
czas mija mnie
nie jest mi wrogiem
nie boję się, że lato odejdzie
najgorzej jest kiedy myślę
że jesień przyjdzie bez ciebie

wieczorem na starych przęsłach
przysiada archanioł wiatr
i przezroczystą ręką
maluje zmarszczki na toni

cisza się kładzie na wodzie
skrzydlatą świtą mgieł

macierzanka i piołun
wspomnieniami
przeplatają się w wierszach

ile smutków wyspowiada rzeka
nim nad przepaścią poręczy
ręka w rękę
znów się spotkamy

pod oknami fruwają modraszki
od świtu coś wisi w powietrzu
światło dnia gasi lataranie
wiatr - ostatnie zapałki

na biurku w złotym kurzu
dogorywa poezja

chciałam ci tyle powiedzieć
ale nauczyłam się już ważyć słowa

nie było nam widać pisane

nie wszystko udźwigną kartki

jest w tobie cisza skoszonych łąk
i kormoranów wrzask
jest sekret porannych mgieł
i kropel szept na ulicy

przychodzisz nagle jak świt
i znikasz niepostrzeżenie jak zmierzch

ale jesteś wciąż tą samą melodią
która gdzieś we mnie gra
i tańczy znów wokół świat
choć nikt jej
prócz ciebie
nie słyszy

tej jesieni nie słyszę twych kroków
na liściastej posadzce ogrodu
choć wciąż jesteś fragmentem melodii
która stale przepływa przeze mnie

ale jest taka cisza pod żebrem
która drży
gdy jej nikt nie kołysze

jeśli też ją kiedyś usłyszysz
opowie ci o mnie najwięcej

jest taki dziwny ogród
za furtką zapomnienia
to tutaj niebieski bluszcz
oplata wspomnień drzewa

na kwitnących nadziejach
osiadł pudrowy róż
i drobinkami szczęścia
osiada na powiekach

gdy kiedyś zniknę na dłużej
z twoich niebieskich snów
pod jednym z takich drzew
będę na ciebie czekać

wołałeś mnie więc przychodzę
z litanią wiatru we włosach
i wzruszeń nicią wplecioną
w obrączki z kwitnących traw

wiem że długo czekałeś
wyśpiewały mi majowe świerszcze

ale czasem mi daleko do ludzi
i tylko ty tak potrafisz
z bezludnej mnie ścieżki zawrócić
nawet jeśli odejdę
daleko
jak stąd do gwiazd