Zeszyt Czarowne, Salomon

pamiętam to było lato
a ja w ramionach
trzymałem wiosnę
włosy pachniały trawą i wiatrem
oczy błyszczały taflą wody
utonálem na zawsze
nie zapomnę nigdy pierwszego
spotkania ust
boże
nie wiedziałem że można tak pragnąć
później splątaliśmy palce
idąc z księżycem na spacer
i byłaś czarem
ozdobą wieczoru
nie letnie konstelacje czy świerszczy muzyka
łąką ciepłą kusząca
patrzyłem jak zasypiasz i przynosiłem sny
dopóki poranne słońce z zachwytem zaigrało
na twoich ramionach
a ja z zamglonym i oczyma mówiłem
dzień dobry
tyle czasu minęło
inne świerszcze i gwiazdy starsze słabiej świecą
i tylko pragnę nadal tak bardzo
i tylko ty się nie zmieniasz

Otarłem się o śmierć, niczym o ciało bardzo atrakcyjnej kobiety w zatłoczonym metrze, czułem jej zapach, dotyk, oddech, spojrzała na mnie, jak by chciała powiedzieć, kiedyś jeszcze się spotkamy.
Takich chwil się nie zapomina.

Jest taka miłość,
która się nigdy nie zmienia,
wszechogarniająca,
nieprzezwyciężalna,
wieczna.
To miłość matki do dziecka.

Ona rodzi się pierwsza.

mocno mnie
los doświadczył
nie jestem już
taka sama
więc
nie usiłuj
mnie zmienić
wciąż
warta jestem
kochania

utkwiły w mych oczach
liście
w złote rzeźby
pozamykane
na wietrze roztańczone

lecz któż
na tyle jest mądry
by ujrzawszy je pierwej
w moim spojerzeniu
mówić mi o tytułach
rzeźb dynamicznych

któż zdoła odgadnąć
ich sens
i przesłanie

któż mi odpowie
o czym bujają wrzosy
o czym mokrzą się
sady
któż wie
skąd
i dokąd
wloką się chmur
dzikie stada

puściłem tedy wolno
z mych oczu
listków
czeredy szanowne

bez odpowiedzi
w głowie
acz z satysfakcją
danego skarbu wolności
i cudnym posmakiem
tajemniczości
w ustach i sercu

Kiedy jesteś zakochany, wszystko zaczynasz widzieć w nowym świetle; stajesz się hojny, przebaczający i miły w sytuacjach, w których wcześniej bywałeś twardy i podły. W sposób nieunikniony ludzie zaczną podobnie reagować i wkrótce przekonasz się, iż żyjesz w świecie ogarniętym miłością, który ty sam stworzyłeś. Albo przypomnij sobie okresy, kiedy byłeś w złym humorze i jak wszystko cię denerwowało, stawałeś się podejrzliwy, podły i wręcz paranoidalny. Widziałeś, jak inni ludzie reagowali na twoje zachowanie w podobnie negatywny sposób, i nagle zdałeś sobie sprawę, że żyjesz we wrogim świecie stworzonym przez twoje myśli i twoje uczucia.

Jeszcze mnie nie zamykaj
W słowach ciasnych
Spętanych u stóp moich
Jak węże

Jeszcze mnie nie otulaj
Starym kocem dziurawym
Z którego wyłażą mi
ręce

Wymyślaj mnie na nowo
Jak bajkę dla dziecka
Kolorami nie – moimi
Mnie zabarw

Jeszcze mnie nie kończ
I nie definiuj

Będę marą i faktem
Który jeszcze na środku
języka cicho Ci zadrży

Nie degraduj słów
I nie wywyższaj ust
Jeszcze nie kochaj
Jak kocha się zdjęcia

Przetłumacz mnie
Przez siebie
I postaw przecinek

Jeszcze nie miałeś mnie całej

~ dedykowane