Zeszyt cytatymoje, mysza0223

Nie wierzyłam kiedy mówiłeś : ` Kocham Cię ` i w żadne twoje słowa skierowane do mnie . Wiem i zrozumiałam , że związek opiera się na zaufaniu . Teraz nic mi nie pozostało tylko żałować za swoje błędy .

Tak naprawdę potrafię wiele znieść: odrzucenie, nieszczęśliwą miłość, rozłąkę, brak akceptacji...
Jednak jedno boli mnie najbardziej, nie rozumiem i nie chcę tego zrozumieć - obojętność.
Dlaczego mi to robisz?

Nie bronię się przed Twoim spojrzeniem, chcę abyś zrozumiał to czego nie możesz jeszcze usłyszeć...

Ile trzeba stracić, żeby zrozumieć, że tak naprawdę nie miało się niczego?

M.

Czasami wystarczy jedno słowo by uśmiech zgasł, jedno podanie ręki by wskrzesić nadzieję i jedno spojrzenie by zrozumieć wszystko.

(...) a gdy wreszcie zrozumiesz, że spieprzyłeś sobie życie będzie już za późno, żeby to zmienić.

Nie rozumiem i nawet nie zamierzam zrozumieć osób, które robią wszystko żeby być tylko zaakceptowanymi przez innych.

Tylko człowiek, który przeżył to samo nieszczęście co my jest w stanie zrozumieć gorycz naszych łez,towarzyszące im uczucia i dziwne zachowania często z nimi związane.

Zrozumiesz siłę nienawiści, gdy kamień, który rzucisz w bliźniego podniesie się, pochyli i zapłacze nad człowiekiem.

Czasem warto przejść się brzegiem własnego życia
uchylić drzwi duszy
by mogło wkraść się słońce
wsłuchać się w szum serca
przysiąść na piasku wspomnień
by zrozumieć przypływy smutku
i pogodzić się z odpływem niespełnionych nadziei.

Być może jest to kara dla tych, którzy byli bezduszni: zrozumieć to wszystko dopiero wtedy, gdy niczego nie można już naprawić.

`Miałaś tak kiedyś, że budziłaś się rano i wypowiadałaś czyjeś imię z nadzieją na miły dzień, a nagle pobudka ! to nie będzie dobry dzień, bo tej osoby w Twoim życiu już nie ma, odeszła, zostawiła Cię, tak nagle bez wyjaśnień i znika uśmiech z twarzy i chce Ci się płakać, ale już nawet na to nie masz siły, ręce już opadły, nie wiesz już czy są jakieś szanse na to, ze ta osoba do Ciebie wróci? W końcu wstajesz, wszystko wygląda szaro tak bez sensu zastanawiasz się po co wstałaś, po co się obudziłaś, po co jest ten kolejny dzień. Ale wstajesz.. i przeżywasz kolejny cholernie pusty dzień. Idziesz do szkoły, nawet się uśmiechasz - grasz! bo jeszcze pomyślą, że użalasz się nad sobą.. Bo ile mozna przeżywać rozstanie, no nie? Rozstanie bez wyjaśnień, bez słów,beż pożegnania... Z każdą czynnością łapiesz zawieszenie, bo wspominasz wspólne chwile. Uśmiechasz się z myślą. 'kurde,żałosna jestem' po czym myślisz ' nie.. ja po prostu za nim tęsknię..' sama się już gubisz w tym wszystkim.. Nadchodzi wieczór, bierzesz prysznic, godzina 21 a Ty myślisz.. ' chyba się dziś wcześniej położę spać..' ( a to nic nowego od kilku tygodni to robisz) Dlaczego ? Bo w nocy nie myślisz o tym tak świadomie. Budzisz się i wszystko się powtarza. A Ty Tylko chcesz by godziny by dni mijały szybciej, przecież po jakimś czasie zapomnisz, prawda? Prawa?! A może też On się po jakimś czasie odezwie, może yo wszystko wróci? Taka cichutka nadzieja..`