Zeszyt Cytaty., morecrap

- Dlaczego nie napiszesz ani nie zadzwonisz do niego skoro nie daje znaku życia?
- Bo zawsze tak było. On pisał gdy mógł. A ja odpisywałam gdy byłam i mogłam. Tylko, że dla niego zawsze mogłam. Gdziekolwiek byłam. I chyba tu popełniłam błąd.

Wewnętrzny dialog.

Dopiero późną nocą, przy szczelnie zasłoniętych oknach gryziemy z bólu ręce, umieramy z miłości.

Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami i wewnętrznym głosem, którym żegnamy lub przeklinamy mijający dzień.

Zupełnie inaczej jest, jeżeli masz kogoś, kto cię kocha. To ci daje setkę powodów, aby żyć. Ja ich nie mam.

najpierw Ci się podoba - tylko tyle. później zauważasz, że obchodzi Cię to z kim gada, jakie ma koleżanki. kolejnym etapem jest ogarnięcie czy nie ma dziewczyny - chociaż jeszcze wypierasz się, że pod żadnym pozorem On Ci się nie podoba.
w końcu przyznajesz przyjaciółce - zauroczenie. trwa to dość długo. jest oglądanie się za Nim na ulicy, śledzenie Jego życiorysu i usiłowanie wpisania się w niego. w końcu zaczynasz czuć, że serce inaczej pyka - kochasz Go, ale udajesz przed sobą, że to nie prawda. bo przecież jesteś zimną
i bezuczuciową panienką. po paru miesiącach przyznajesz się już jawnie, że Go kochasz i nie będziesz potrafiła żyć bez Jego widoku.
cały ten proces tylko po to , by później się dowiedzieć jak bardzo On kocha inną..

Wielu ludzi kieruje się złem tylko dlatego, aby w czymś sobie jak najbardziej pomóc. Nie zdajemy sobie sprawy, że my przez to "zło" krzywdzimy innych, a inni krzywdzą nas.
Przyjaźń wymaga cierpliwości i czasu. Między przyjaciółmi powstaje więź oparta na zaufaniu. Stajemy się odpowiedzialni za przyjaciela, tylko dlatego, że on jest odpowiedzialny za nas.
Kiedy cierpi przyjaciel - my cierpimy razem z nim,a gdy odchodzi tęsknimy.
Kochając, czujemy się odpowiedzialni za drugą osobę, dbamy o nią i w ten sposób stwarzamy bardzo silne więzi.
Trzeba patrzeć sercem, by dostrzec miłość i przyjaźń. Należy być zawsze sobą, bez względu na to co zgotuje nam los!

Obecność drugiej osoby docenimy dopiero wtedy, kiedy zostaniemy tak naprawdę sami. Kiedy zdamy sobie sprawę, że nie ma nikogo, kto po prostu by był.