Gdy pytasz dlaczego nie mogę Cię kochać spokojniej, odpowiadam, że kochać spokojniej, to nie kochać wcale.

Gdziekolwiek jest miłość, chcę tam być i ja, podążę za nią tak pewnie, jak wyrzucony przez fale łosoś znajduje powrotną drogę do morza.

Nie jestem typem, który potrafi zastąpić miłość wygodą, a namiętność przygodnymi znajomościami. Nie chcę nosić kapci w domu, a pantofle do tańca wkładać w małej garsonierze za rogiem. Tak właśnie się robi, prawda? Popakuj swe życie sprawnie jak w supermarkecie, nie mieszaj serca z wątrobą.

Namiętność źle znosi rozczarowania.
Cóż może być bardziej upokarzającego od odkrycia, iż obiekt naszej miłości nie jest jej wart?

Obawiamy się namiętności i wyśmiewamy tych, co za bardzo kochają. I nadal tęsknimy za uczuciem.

Nie żałuj, że żyjesz, dziecko. Życie i tak przeminie ci dostatecznie prędko.

Bywają w życiu dni lub tygodnie, podczas których dzieje się tyle, iż miesięcy, a nawet lat trzeba, by to wszystko sobie poukładać.

[...] znasz przecież zasady tej gry. Kto pierwszy powie "kocham", przegrywa.

Nie pozwól, aby inni marnowali ci życie bardziej, niż to konieczne.

Związki między ludźmi zaczynają się od nieśmiałego, lękliwego użycia wielkich słów, co do których mamy nadzieję, że już wkrótce będą pasować.

Nie chcę więcej żadnej nadziei. Nie chcę uwierzyć, że gdzieś na świecie jest lekarstwo albo metoda, czy guru, który potrafiłby wyzwolić mnie od lęku. Ja po prostu chciałbym nauczyć się umierać.

Chciałbym, żeby wszystko zatrzymało się właśnie teraz i już nigdy, przenigdy się nie zmieniło. Tak jak zdjęcie, które nosi się w portfelu.

Ten dzień był tak szalony, że jeszcze jedno wariactwo miałoby nawet sens.