Zeszyt cytaty, [email protected]

Bez skrępowania cieszyć się drobnymi przyjemnościami, sporadycznie ofiarowywanymi przez los.

Na bogów, ja też znam takie, które ładniej odmawiają, niż ona daje, ale nie krzyczę o tym po ulicach.

Shani uśmiechnęła się jeszcze śliczniej, a Jaskier znowu nabrał ochoty, by wreszcie ułożyć balladę o dziewczętach takich jak ona – niezbyt ładnych, a pięknych, takich, które śniły się po nocach, podczas gdy te klasycznie urodziwe zapominało się po pięciu minutach.

Uczyła się. Także tego, by nie dziwić się za dużo i za dużo nie oczekiwać - bo wtedy rozczarowanie bywa mniej dotkliwe.

Związek w oczywisty sposób unieszczęśliwiał ich oboje, wiódł prosto ku wyniszczeniu, bolał i wbrew wszelkiej logice... trwał.

- Idziesz tam... bo musisz, prawda?

Geralt zawahał się. Zdawało mu się, że czuje zapach bzu i agrestu.

- Chyba tak - powiedział z ociąganiem - Muszę, przepraszam Cię, Chireadan.

- Nie przepraszaj, wiem, co czujesz.

- Wątpię. Bo ja sam tego nie wiem.

Elf uśmiechnął się. Uśmiech ten miał mało wspólnego z radością.

- Na tym to właśnie polega, Geralt. Właśnie na tym.

Zawsze trzeba działać. Źle czy dobrze, okaże się później. Żałuje się wyłącznie bezczynności, niezdecydowania, wahania. Czynów i decyzji, choć niekiedy przynoszą smutek i żal, nie żałuje się.

Jest tylko ona, ona, u mojego boku, tu, teraz, i tylko to się liczy. Tu i teraz. A to, kim była dawniej, gdzie była dawniej i z kim była dawniej, to nie ma żadnego, najmniejszego znaczenia. Teraz jest ze mną, tu, wśród was. Ze mną, z nikim innym. Tak właśnie myślę, myśląc wciąż o niej, nieustannie myśląc o niej, czując zapach jej perfum i ciepło jej ciała. A wy udławcie się zawiłością.