Zeszyt Cudownie intrygujące - wiersze, Uciekinierkaa

Powtarzam wciąż własne zdumienie
i drżę na dźwięk jego imienia
tak pięknie kłamał patrząc mi w oczy
mówiąc językiem czystej poezji
szokował bezpośredniością
i śmieszył pałającym wzrokiem
nieupoważniony do mojej bliskości
ostatnim atutem
zagarnął mnie jak okruch światła
naturalnym rytmem stanowczego
bądź mi...

Odchodzi się zawsze po cichu
Przepada się cichym pluskiem
Pierścienie na wodzie
Trwają krócej niż żegnaj

I nikt nie zapamiętał
Koloru twoich oczu i blasku spojrzenia
Gdy noc wstydliwie
Przeglądała się w ich błękicie

Odchodzi się zawsze bez słowa
Tych i tak padło zbyt wiele
Na wyjałowioną ziemię
Nasion co nigdy nie wzeszły

Dlatego nikt nie pamięta
Trzasku potłuczonych szczęść
Płaczu dziecka
I nieśmiałych próśb o miłość

Odejdę więc bardzo cicho
Zabiorę siebie z czyichś pamięci
Choć trochę przykro być ledwie chwilą
I nie zostać nawet wspomnieniem

Jak kamień w wodę....

deszczowy chodnik piaskiem łzawi
zza szarych krawężników

mokre skrzydełka zwiędłych motyli
kruszą się pod stopami

ciężkie obuwie rzeczywistości
miażdży świeżą trawę

rozgniata w palcach czterolatek
czerwone życie w czarne kropki

w półpuste okna patrzą oczy zza lady
w półpuste odbicia na ekranach kas

wypłowiałe barwy sypią ściany na podłogę
ktoś zamiata okruchy pod dywan

na trzepaku ni dywanów, ni dzieci
tylko farba zmienia odcień na rdzawy

ludzie tańczący do muzyki płynącej ze słuchawek
płyną bezdźwięczne słowa piosenek spomiędzy ich warg

czas cieknie przez palce jak krople deszczu z włosów
i dymem z niedopałka wsiąka w ubranie

w życiu nadchodzi taki czas
mimo nadmiaru wolnego
ludzie śpieszą
wykorzystać każdą sekundę
zanim odejdą

Krystyna Sz. 13.03.2015r.

w snu nocy letniej
przystrojna koszulę
z uśmiechem lustrując moje rozbudzenie
brniesz w dół ciała zbocza
goniąc za spełnieniem

zaczynasz mnie echem
intymnego tchnienia
zakazanym słowem na końcu języka
szepcząc co się dzieje
gdy noc dnia dotyka

marzec 2015

jazda nocą
mijam światła
kiwam głową
muza zagłusza wspomnienia
w rękach rozpuszczona czekolada
smaruję twarz
słodko
oblewam głowę
sokiem malinowym
słodko coraz bardziej
na koniec bita śmietana
co za noc
jestem czy mnie nie ma
błogi mój stan
wykrzykuję
ludzie jestem
czy wariatka
może żyć

Słuchałem od niechcenia
A nawet z obowiązku
Większość historii już znałem
A reszta była opowiadana byle jak
I nie mogłam precyzyjnie osadzić
W logicznym czasie mych przodków
Przytakiwałem więc że rozumiem
On zaś rozumiał mą niecierpliwość
Po latach poskładałem te puzzle
I będę je pamiętał

Chciałem tylko garść siebie
zanurzyć w tobie
odrobinę serca zaczerpnąć
nieśmiało, niespiesznie
dotknąć tego co niewidoczne

przypadkiem spojrzałaś
urosły mi skrzydła

dziś niebo moją ziemią

Powiedz mi
Komu mogę zaufać
I na kim polegać
Kiedy mogę bić
Niczego się nie bać
Bez wytchnienia
w nieznane
Żyć w Twoim ciele
Kogo mogę kochać
Czy mogę czuć wiele?
Powiedz mi
Jak wyczekiwać
Jak się nie poddawać
Kiedy mogę słuchać
I kiedy mogę stawać?
Powiedz mi,
Czy mam zważać na rozum,
I powiedz mi,
Którędy prowadzi droga,
Szepnij najzwyczajniej,
Czy ja- serce,
Mogę się podobać?

Na koniec świata, choć może trochę bliżej
pójdę, odnajdę Twoje szczęście.
Do rąk Ci złożę - w prezencie,
byś dał mi spokój.
Ostatnie pragnienie Twoje wymyślę,
nie spełnię,
wybiega poza granice mej podróży.
Odejdę,
patrząc na Twój uśmiech,
że dałeś mi spokój - w prezencie.

Rozszerzenie.