Zeszyt coś od życia..., tajemnicza486

Młodość jest potwornie ciężkim przypadkiem i chyba nie ma nikogo, kto by z tego wyszedł bez powikłań.

Szanuj swój wysiłek. Szacunek dla samego siebie prowadzi do panowania nad sobą. Jeśli osiągniesz jedno i drugie, zyskasz moc autentyczną.

Sobota 8;00
Camile obudziła się przy dźwiękach pogodnej melodii, którą kiedyś uwielbiała, ale teraz kojarzyła się jej wyłącznie z gwałtownym przebudzeniem. Wiedziała, że powinna wstać. Wiedziała również, że tego nie zrobi. Zamiast tego wtuliła się głębiej w ciepło miękkiego łóżka i zacisnęła powieki…
Budzik zadzwonił zaledwie trzy minuty później wyrywając ją z kolejnego słodkiego snu. Camile niechętnie przeciągnęła się i spojrzała w nowe lustro wiszące naprzeciwko łóżka. Jej zazwyczaj starannie ułożone kasztanowe loki teraz przypominały stóg siana. Dopiero wtedy zauważyła, że po wczorajszej ciężkiej pracy nie zmyła makijażu. Jeszcze nie do końca przebudzona udała się do łazienki, aby doprowadzić się do porządku. Całkiem otrzeźwił ją dopiero chłodny prysznic, po którym owinęła się starannie w puchowy, biały ręcznik i wróciła do [...]

W jednym z miejskich szpitali leżała 17-letnia dziewczyna, lecz bez rąk i nóg. Wokół jej łóżka zebrała się rodzina znajomi, przyjaciele.
Maja szukała kogoś innego. Po chwili zwraca się do matki :
- Mamusiu, idź i przyprowadź tu Pawła.
Zrozpaczona i zapłakana matka wychodzi, a za nią reszta rodziny. Z Mają zostaje sam lekarz.
- Czy Paweł to Twój chłopiec ? - spytał.
- Tak, chodziłam z nim do wczoraj, ale zobaczyłam go z inną dziewczyną. Szli objęci i uśmiechnięci. Wychodząc ze szkoły nie usłyszałam dzwonka tramwaju.... i teraz już wiem co się stało.
Rozmowę dziewczyny z lekarzem przerwało wejście ładnego, przystojnego chłopca o jasnych włosach i błękitnych oczach, w których widać było łzy. Chłopiec podszedł do łóżka, na którym leżała Maja. Dziewczyna odezwała się pierwsza :
- Pawle, nie martw się... To nie twoja wina. Możesz kochać tę dziewczynę, ja i tak widzę cię ostatni raz. Życzę ci szczęścia. Żegnaj.
Paweł zaczął płakać, gdy Maję wynosili, rzucił się za nią i krzyczał :
- Maju nie odchodź ! Maju nie zostawiaj mnie samego ! Kocham cię Maju ! Maju... !
Nie wiedział nawet jak wrócił do domu. Tego dnia rodzice Pawła mieli wyjść do kina. Kiedy już wyszli, Paweł zamknął się w łazience i zażył 20 tabletek nasennych. Zanim rodzice wrócili z kina Paweł już leżał nieżywy. Na stole leżał krótki liścik "Wybaczcie mi za to, co zrobiłem, ale miłość do Mai była ważniejsza niż życie. Kocham Was bardzo. Żegnajcie. Paweł."

Najmądrzejszy człowiek jakiego znałem, Fermín Romero de Torres, powiedział mi kiedyś, że żadnego z przeżyć nie da się porównać z tym, gdy mężczyzna po raz pierwszy rozbiera kobietę. Nie okłamał mnie, ale i nie powiedział całej prawdy. Nic nie powiedział o dziwnym drżeniu rąk zamieniającym rozpięcie każdego guzika, przesunięcie suwaka, w zadanie przerastające siły. Nic nie powiedział o uroku jasnej drżącej skóry, o pierwszym muśnięciu ust ani omamach unoszących się z każdego skrawka ciała.