Moje usta zapomniały smaku Twoich. Dłonie moje odwykły od Twojego dotyku. Tylko w sercu wciąż czuję to samo. Jedynie ono Cię nie zdradziło.

Będziesz miał tylko jedną szansę, by przeżyć życie jak chcesz.

You will have only one chance to live like you want.

Inspired by the sheet, which I found at the important moment of my life.

Lubię tak siąść czasem na skraju przepaści.
Podyndać nogami nad wielką otchłanią.
Spojrzeć w dół ze swym lękiem wysokości i zaśmiać się z losu,
że znów nie udało mu się mnie zepchnąć,
że nie zachwiałam się,
a z uśmiechem na twarzy walczę o życie,
bawię się, marzę, tańczę, czuję i kocham.
I nawet gdy siła jego wyższa od mojej,
nie poddaję się i robiąc mu figle,
wygrywam. Tak po prostu.
Bo za dużo warte są me wspomnienia,
za dużo już mam by stracić.

I powiedz mi, czy wciąż go kochasz, gdy wiesz,
że już nic nie jest tak jak chcesz
i nie będzie już jak chcesz by było,
i teraz gdy już wiesz, że on nie jest tym, kim chcesz
czy wierzysz w miłość ?
I gdy poślą go do piekła, niech płonie i nim lawa strawić go zdoła
to czy skoczysz za nim w ogień lub chociaż pójdziesz by mu otrzeć pot z czoła?
I gdy upadnie, to będziesz przy nim zawsze?
Nawet mimo zdania tłumu, cóż,
i wciąż będziesz z niego dumna, gdy wiesz, że on dziś chla na umór znów?
A kiedy pójdzie na dno i zdasz sobie sprawę, że już nie ma szans,
to czy pójdziesz za nim w bagno,

Lepiej zejść z czyjejś drogi, by się wspólnie nie podeptać.

Kiedy tra­ci się osobę, którą się kocha, sen przes­ta­je być uko­jeniem, a noc po­suwa się do ko­lej­nej udręki. Bar­wy i ich od­cienie nie mają znacze­nia, jedze­nie przes­ta­je sma­kować i is­tnieć w odróżnieniu od czte­rech ścian i kołdry, by przyk­ryć tęsknotę, złość, żal do siebie, do is­tnienia..

Tak często próbujemy robić wielkie rzeczy, nie zauważając tego jak wiele robimy tych najmniejszych.

Bywa tak, że po ściągnięciu maski twarz obdarta jest ze skóry.