Zeszyt Codzienne lirycznienie., Beatrice Cridenuit

Umów się ze mną na filiżankę kawy
Wypijemy ją po cichu, dla zabawy
Poudajemy niedojrzałych, tak ze zwykłej nudy
Nie będziemy mieć żalu, ominą nas codzienne trudy
Jesteśmy wciąż młodzi, przeciętnie żyjemy
Beztrosko wszędzie radość odnajdujemy
Chcemy być wyniośli, lecz nie zarozumiali
Oszukiwać los i żyć jak kiedyś, gdy byliśmy mali
Bić się z przeznaczeniem i odszukiwać nieznalezione
Może kiedyś tak będzie, a iskry same zapłoną

Już nie jesteśmy mali, nie boimy się ciemności i możemy pić kawę. Już nie jesteśmy bezkarni i wolni. Teraz dorastamy, zaczynamy myśleć i być z tego rozliczamy. Nieuchronnie przemijamy zaczynamy być zapominani. Przestajemy czuć to co kiedyś i boimy się podejmować ryzyko. Nasze życie rozpoczynając kończy się. Za chwilę będzie za późno na korektę tego co zostało za naszymi plecami, ale wciąż niesiemy to na nich. Wciąż dokładamy do naszego bagażu doświadczeń rzeczy które nie koniecznie są warte zapamiętania i zabrania ze sobą w dalsza podróż. Już nie jesteśmy mali i bezkarni, nie mamy prawa na błąd, nie mamy prawa się przewrócić. Wciąż musimy biec...