...
Nad ranem buduję samotności witraże...
barwą chabrów... facelii... gryki...
chmury śnieżnobiałe otaczam czerwienią maków...
żółte pola gorczycy też przenoszę...
kłosy zboża kolorem nieokreślone...
czy trwać czy już ginąć a może dopiero kolorem dziewiczym się pokazać...
piórem pawia zdobię chmury
w barwny orszak... tak jakby to coś dało i kalejdoskop pejzaży piękna mógł zagłuszyć tę próżnię w moim sercu...
wyciszyć wiatr który szepcze bezustannie...
to jest smutek... [...]

Ludzie, tak bardzo do siebie podobni,
w jednym zmierzają kierunku.
Dlaczego więc tak często obcy i niezgodni...

chwila
mijaniem utrwala obrazy

czy jest słabością na taśmie czasu
czy też ukryta drzemie w niej siła
czułością światła film życia tworzy
z kadrów prawdziwych
i tych wyśnionych
- czasem zbyt czarnych
lub prześwietlonych

prawdziwe
wyśnione
sekwencje przeplatane
z Góry
do ostatniej chwili
- montowane

Księżyc
pamiętasz mnie?
Nie
nie szkodzi
za to mnie wszystko przypomina o Tobie

kiedy Słońce
całuje mnie
pieg po piegu
zamykam oczy
wyobrażam sobie, że to Ty to robisz [...]

twoje ciało
znam na pamięć
każdą chropowatość
skóry
rysę po łzie
gdzie palce
suną ku wargom

Ptaki prostują wolno skrzydła,
pająk rozwiesił sieć wypraną,
pszczół pracowitość obudziła
urodę kwiatów (ciut zaspaną),

słońce już z mgły się wyplątało,
wiatr otarł wierzbom diamentowe łzy,
świat tak niezwykły dookoła,
a tutaj - tacy zwykli - my...

...
Zanim noc zamknie oczy zmęczeniem...
chciałabym posłuchać serenad żab
zanim jutro...
nowe troski przywdzieje...
zanim ruszy na nowo czas...

sercem... każdą chwilą wolna...
pragnę traw płożące się łany dotykać...
ptaków śpiew na duszy układać
z cykadami móc razem cykać... [...]