Zeszyt Ciekawe teksty, Krystyna M.

Książki są psa warte. Człowiek musi mieć kogoś bliskiego. Dostaje fioła, jak nikogo nie ma. [...] Nieważne, kim jest ten drugi, byleby tylko był. Mówię ci! [...] Mówię ci, człowiek z tej samotności może się rozchorować!

Wydaje mi się, że jeśli ja albo ty musielibyśmy wybrać pomiędzy dwoma drogami myślenia czy działania, powinniśmy zapamiętać naszą śmierć i spróbować tak żyć, aby nasza śmierć nie przyniosła światu przyjemności.

Przypomina mi to historię, jaką opowiadano o Willym Feeleyu. Jako młody chłopak Willy był wstydliwy, strasznie wstydliwy. Któregoś dnia zabrał jałówkę do buhaja Gravesów. Nie zastał tam nikogo prócz Elsie Graves, a ta znów niczego się nie wstydziła. Willy stał, gapił się, czerwony jak rak, i zapomniał języka w gębie. A Elsie powiada: „Wiem, po co przyszedłeś, byk jest za stodołą”. No, więc zaprowadzili tam jałówkę i usiedli na płocie, żeby się przyglądać. Po chwili Willy miał ochotę uciekać. Elsie spojrzała na niego i pyta z głupia frant: „Co się z tobą dzieje, Willy?”. A Willy nie mógł już usiedzieć: „Jak Boga kocham - mówi - chciałbym robić to samo”. A Elsie na to: „Czemu nie, Willy? To przecież twoja jałówka”.

Lękajcie się jednak czasów, w których nie spadają bomby, a żyją miotający je ludzie, każda bowiem zrzucona bomba świadczy o tym, że duch jeszcze nie zamarł. I lękajcie się czasów, gdy ustaną strajki, a żyć będą bogaci obszarnicy, każdy bowiem, najmniejszy nawet, przegrany strajk jest dowodem, że zrobiono ów krok naprzód. I jeszcze jedno należy pamiętać: lękajcie się czasów, gdy człowiek nie zechce cierpieć i umierać dla idei, bo ta właściwość jest podstawą człowieczeństwa i tylko ona tworzy człowieka, wyróżniając go pośród innych stworzeń na ziemi.

Ludzie uciekają od grożących im okropności i oto dziwne przydarzają im się rzeczy - niekiedy gorzkie i okrutne, a niekiedy tak piękne, że rozpalają niegasnącą wiarę w człowieka.