Zeszyt Ciekawe cytaty, ania18

Zbyt wiele ról, za dużo masek. Własna tożsamość rozmyta wśród cieni...
W poszukiwaniu swego ja...

Któregoś dnia na mej twarzy zagościła maska sztucznego uśmiechu. Dziś nie potrafię Jej już zrzucić[...]

Prawdziwy smutek jest głuchą i ślepą niemową, która ukrywa swe słabości za maską sztucznego uśmiechu .

Kiedyś pewna starsza kobieta, idąca z wnukiem za rękę zatrzymała mnie na ulicy, mówiąc: 'Widzisz wnusiu, ta młoda dama jest bardzo szczęśliwa. Wystarczy, że spojrzysz w jej oczy, a zrozumiesz, że w jej duszy panuje spokój i harmonia, bo ktoś za pewne sprawił by tak było" . Chłopiec jednak nie zrozumiał do końca słów babci, dlatego ta skierowała wzrok na mnie i spytała: "Co sprawia, że jesteś szczęśliwa?" . Nie umiałam odpowiedzieć na jej pytanie. Tak bardzo się pomyliła w ocenie mojego szczęścia. Choć na twarzy miałam wymalowany uśmiech, to serce pękało mi z bólu. Spuściłam wzrok i aby nie zranić jej i tego małego chłopca, odpowiedziałam: "Szczęście daje mi każdy nowy dzień i świadomość, że jeszcze żyję". Po czym odwróciłam się i odeszłam, byleby żadne z nich nie zobaczyło moich łez...

...Dzisiaj odpowiedziałabym jej inaczej. Dzisiaj udało by jej się trafnie zinterpretować moje oczy, a z moich ust usłyszałaby: 'Najwięcej szczęścia dają mi sobotnie wieczory z osobą, którą kocham, bo chociaż nie mogę mieć jej na własność, to przez tą chwilę czuję się jak najszczęśliwsza osoba na świecie" Tak, taką odpowiedź by dzisiaj dostała

Gdy miałem 7 lat, patrząc w lustro widziałem wesołego chłopca którego ojciec trzymał za ramię
i uśmiechał się do niego. Ojciec był dla niego wzorem, a chłopiec był szczęśliwy mogąc być razem z nim.

Gdy miałem 10 lat, patrząc w lustro widziałem chłopca który płakał. Płakał bo okazało się, że jego ojciec wybrał
nałóg zamiast rodziny. Chłopiec wierzył jednak że ojciec opamięta się i wszystko wróci do normy.

Gdy miałem 13 lat, patrząc w lustro, widziałem chłopca pełnego nienawiści. Zrozumiał bowiem, że już nigdy nie będzie tak
jak kiedyś. Patrząc jak jego ojciec stacza się na dno, z dnia na dzień nienawidził go coraz bardziej. Przy okazji nienawidził
także siebie, bo nie potrafił pomóc osobie, którą kochał.

Gdy miałem 16 [...]

Czasem czuję
Że nie mogę więcej
Że wysysasz ze mnie wszystko
Czy to tylko złudzenia me
Czy to tylko iluzja twa
Nie pozwalasz mi
Na tak wiele
Zniewoliłeś mnie już dawno
Zakułeś w srebrzyste kajdany
I mówisz
Iż nie wypuścisz
Póki nie pokocham
Twego
Skalanego grzechem
Oblicza
Związałeś mnie z sobą
Czymś
Czego odwrócić już nie można
A ja tak pragnę
Bezlitośnie cię ranić
I drwić przy tym z Ciebie
Pragnę
Wrócić tam gdzie moje miejsce
Które nie jest przy Tobie
Tam
Gdzie gwiazdy świecą rzadko
Tam
Gdzie księżyc blednie na mój widok
Tam
Gdzie słońce nie istnieje
Odejdźże stąd
Nie więź mnie
Nieśmiertelnej duszy
Ja muszę wędrować
Ja muszę egzystować
W nowych ciałach
Co rusz
A Ty
Mą duszę więzisz
Myśląc
Że kiedykolwiek cię pokocham
Lecz wiedz
Iż to nigdy się nie stanie

Bo są dwa rodzaje bólu, Oskarku. Cierpienie fizyczne i cierpienie duchowe. Cierpienie fizyczne się znosi. Cierpienie duchowe się wybiera.

Zaufania nigdy nie będziesz w stanie odbudować w stu procentach, co nie zwalnia Cię z obowiązku podejmowania prób.

Czasem jednak poczucie osamotnienia - jak kwas wylewający się z butelki - może mimowolnie wyżreć ludzkie serce i w końcu je rozpuścić.

Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.

Tylko w cieniu Tych powiek,
które piękno duszy chronią nieustannie
doznają ukojenia najstarsze tęsknoty,
a serce namaszczenia balsamem dobroci...