Chciałabym być stokrotką z kropelką rosy na białym płatku.......
Chciałabym być wiatrem niewidzialnie-odczuwalna.......
Chciałabym być kroplą deszczu lub zamienić się w lekką mgłę......
Chciałabym zatańczyć w blasku księżyca, na kolorowej tęczy życia......
- Chciałabyś .....?- usłyszałam szept......
- Tak, bardzo bym chciała - odpowiedziałam.......
- Przecież jesteś głuptasie, w twoim najpiękniejszym śnie......
Choć wiem, że nie jest lekko, życie daje w kość......
Wtedy zamykam oczy i na jawie śnię......
......i staję się stokrotką.......i wiem, że jest przymnie.....
Mój, ze mną, dla mnie i choć często go zdradzam i ranię.......
Choć nawet nie wiem jakie imię ma.......
Tylko on jeden, wiernie przy mnie trwa......
ON......cichy szept, mój ANIOŁ STRÓŻ.....

Moje usta - Twój śmiech..........
Twoje oczy - mój wzrok............
Nasze serca - splot dusz...........

Pisz
gdy słowa odrywasz od myśli

pergamin zniesie
każde twoje zawahanie
a twoje uniesienie
pióra będzie jak szelest

niedokończonych wyrazów
wersów zaklętych
w wierszu popełnionym

metafora nigdy nie śpi
przechadza się z księżycem
jest jak twój cień
kroczy twoim zamyśleniem

i dłoń twoja

spod pióra
co niesie wersy

spleciony deszczy aksamit

w słów latarni brzmiących
obecnością skrząc chwile
by uderzyć w serce

mają zawsze
niemy koniec
w początku zdarzeń

niczym podmuch
w twój mały świat

i mój

Najstraszniejsza chwila jest wtedy gdy:
"wkładają" w moją głowę , nie moje myśli ,
w moje usta , nie moje słowa...
Kiedy z bezsilności wyję jak wilk do księżyca
w pochmurną noc....

Kiedy zaczynam się bać swojego JA , bo już nie wiem czy to JA.
Pod kontrolą stawiam każdy krok ,
każdy gest i słowo , też jest pod kontrolą...
Uśmiech co raz rzadziej gości na mych ustach...

"Zamknięty w klatce" umysł staram się dopasować do sytuacji...
Powoli , dzień po dniu , staję się "POTWOREM"...dla samej siebie...
Wtedy już wiem , że instynkt dzikiego zwierzęcia
zaczyna się budzić do życia...

Już wiem...że nikt nie dogoni moich myśli...
Wiem , że zwyczajnie mi się to podoba ...
Instynkt każe mi "mordować".

Złapią mnie ,tak wiem i znowu zamkną w klatce...
Jednak nadejdzie w końcu ten dzień, kiedy odnajdę samą siebie.
Będę miała swoje JA , znów będę miła i kolorowa.....

Gdzieś w nas
zaklęty czas

dojrzewa niczym niezmącona
chwila,pąki róż rozkwitają
ogród serca pachnie
białym bzem a piwonia
zbiera płatki spod stóp

ciepły deszcz spływa
nam strumieniem po
duszy ,ożywia zmysły
miód plastrem koi
zbolałe ,gojące rany

Wiosną słońce jest zielone
choć przecież doświadczyło już tak wielu cudów

o letnim lepiej nie mówić
a spijać sobie z dzióbków

jesienne jest do zdmuchnięcia
niczym świetlisty dmuchawiec

zimowe słońce wpada w biel
po czym zastyga w srogiej pozie.

"Za każdym wspomnieniem
kryje się czyjaś twarz"

Kim jest teraz
gdy czas odcisnął piętno
na jej starej duszy

mijającym znakiem
niepozornym punktem
który już nie znajduje
miejsca pod sercem

czy wspomni ktoś
dziewczynę sprzed lat
której hebanowe włosy
rozwiewał letni wiatr

czy zniknie zapomniana
przez świat w swoim
bujanym fotelu

"Nie pojmuję ile
miłości może pomieścić
w sobie jeden człowiek"

Pamiętasz ten dzień?
wtedy pierwszy raz na mnie spojrzałeś
nasze oczy zastygły w milczeniu
przez moment świat był tylko nasz

niewinny uśmiech przedzierał się
w niezdarnym zakłopotaniu
linie papilarne drżały z "niedotyku"
o nieśmiałości moja poczekaj

ugina się we mnie niewinność
jak gałęzie pod mokrym śniegiem

wybiegam bosymi myślami
za aniołami ze starych fotografii
których ślady przetrwać tu nie mogły

powtarzam wyblakłe pacierze
jarzębinowymi od mrozu ustami

znajdę sposób
by wrócić na próg domu
z niebieskimi okiennicami
choć zasypane dziś drogi
które nas kiedyś uwiodły

Gubię całą czerń
nabierając nowych barw

magiczny pył z Nieba
zamknę w nim iskrę
deszczem słów
wplatając życie
w dłonie ...

Kochanej Siostrze [*]

17.01.2021
Malusia_035

Kiedy tęsknię
wychodzę Ci naprzeciw

ubrana w jasnoniebieską sukienkę
jeszcze motyle mam we włosach
uśmiechasz się do mnie jak zawsze
układasz z czerwonych maków moje imię

pokazujesz mi świat w kolorach tęczy
składasz mnie w jedną całość
mówiłeś kiedyś ,że zawsze będziesz
kiedy Cię zawołam

Czasami do
siebie wracam

po cichu
na palcach
by nikt mnie nie usłyszał

gubię rytm
plączę kroki
niezdarnie mi to wychodzi

czuję się nieswojo
niby jestem a
nadal znikam