Zeszyt Carroll, mihałki

Pragnienie bycia bezpiecznym i kochanym nie jest tchórzostwem. My byśmy się kochali [...], ale nie zapewnilibyśmy sobie bezpieczeństwa. Huśtalibyśmy się na trapezach bez asekuracji. To może być dobre, gdy jesteś młody i nie masz nic do stracenia oprócz swego serca, ale gdy jesteś starszy i wiesz, że twoje serce to fragment całości, wycofujesz się, bo wolisz mieć rodzinę niż gwiazdkę z nieba. Wolę leżeć na ziemi i patrzeć na gwiazdy, niż próbować do nich dotrzeć, mając niewielką szansę, że mi się uda.

Tak to już jest, że kobiety złoszczą się, denerwują lub są rozczarowane mężczyznami z tego czy innego powodu. To nieuchronne. Im bardziej cię przedtem kochały, tym większy zawód sprawiasz im na końcu. Dajesz za mało albo za dużo. Zły kolor, zły czas, zły gest. Powiedz komplement, a zbędą cię wzruszeniem ramion lub zimną uwagą typu: „Spostrzegawczy jesteś”.

Nie chcemy dobroci, chcemy mercedesa. Któż potrzebuje związku, kiedy może mieć dobrą zabawę, nie czyniąc żadnych zobowiązań. W końcu nawet AIDS jest idealną chorobą konsumentów: bierze się albo ze złego seksu albo ze złych igieł.

Część naszego życia polega na poszukiwaniu tej jednej osoby, która zrozumie naszą historię. Często okazuje się, że wybraliśmy niewłaściwie. Człowiek, o którym sądziliśmy, że rozumie nas najlepiej, odnosi się do nas później ze współczuciem, obojętnością albo wręcz antypatią. Z kolei ludzie, których obchodzimy, dzielą się na dwie grupy: tych, którzy nas rozumieją i tych, którzy wybaczają nam najgorsze grzechy. Rzadko zdarza się trafić na kogoś, kto ma obie te cechy naraz.

Na nocnym stoliku stała szklanka z wodą. Podniósł ją. – Większość znanych mi kobiet przypomina tę szklankę wody. Ty jesteś morzem.

Chcecie wiedzieć, co to jest zło? Zło to spluwa. Zło to palant, który wkłada do niej naboje. Zło to drzewo, które piorun rozszczepił na pół. To nie jest jakaś jedna rzecz. To jest wszystko, co stało się złe. Dziecinny rowerek jest w porządku, ale gdy leży przewrócony w kałuży krwi, to już inna sprawa.

W pewnym sensie małżeństwo przypomina solidny złoty zegarek dziedziczony od pokoleń. Patrzy się na niego i się go po prostu ma, ale można mieć też zwyczajny, kupiony za 20 dolarów zegarek kwarcowy, zrobiony z gumy i plastiku, który nie wymaga ani czyszczenia, ani przechowywania w specjalny sposób, a przecież chodzi rewelacyjnie. Taką złotą piękność trzeba codziennie nakręcać, regulować, a raz po raz zanosić do zegramistrza, żeby przeczyścił mechanizm... Taki piękny zegarek to oczywiście rzadkość, ale przecież gumowy i tak chodzi lepiej, nie wymagając przy tym żadnego zachodu. Kłopot z zegarkiem dwudziestodolarowym polega na tym, że pewnego dnia po prostu przestaje działać. Można go wówczas tylko wyrzucić i kupić nowy.

Śmierć ukochanej osoby okrada nas z niezbędnego wewnętrznego ciepła. Albo może zdmuchuje stały płomień piecyka, wygaszając palnik.

Od zewnątrz zachowanie człowieka jest tak wieloznaczne, że wystarczy powiedzieć tylko, jakim się jest, by żyć w ukryciu i pozostać nierozpoznanym.

Chcemy być kochani takimi, jacy jesteśmy, ale także takimi, ze jakich chcielibyśmy uchodzić w oczach innych.

Bywają w życiu dni lub tygodnie, podczas których dzieje się tyle, iż miesięcy, a nawet lat trzeba, by to wszystko sobie poukładać.