Zeszyt By promieniować szczęściem. !, Pauletta_92

Lecz nade wszystko wiedzieć, że wszystko, co było, nie mogło, nie powinno być inaczej, z innym, gdzie indziej, kiedy indziej – to właśnie jest szczęście.

Jeżeli chcesz, żeby twoje życie było piękne, może takie być. Przecież to ty sam je układasz, nie?

Największą siłą człowieka jest siła, która pozwala nam wywierać pozytywny wpływ na nas samych, na tych, których kochamy, i na świat w którym żyjemy.

Aby odkryć, jakie zmiany zaszły w tobie, najlepiej wróć do miejsca, które jest takie jak kiedyś.

- jak nazywa się ten palec?
- serdeczny.
- a wiesz, że w lewej ręce to spod serdecznego palca idzie żyła prosto do serca. Dlatego się nosi pierścionek zaręczynowy...
- mogę dotknąć Twojego serdecznego palca? To tak jakbym dotykał twojego serca...
-tak...możesz...
- Czujesz? Dotykam Twojego serca.
-Tak, ale tutaj się skaleczyłam.
- nie bój się...

...

W ogóle nie myślę o tym, co będzie jutro, ani o tym, co było wczoraj. Nie myślę nawet o tym, co zdarzy się za dziesięć minut. Dla mnie istnieje tylko ta chwila. Jeśli jest dobra, skarbie, to czuję się szczęśliwa. A jeśli kiepska, jak choćby podczas czytania tego sprawozdania, po prostu czekam, aż przeminie. Każdą chwilę traktuję odrębnie. I ty też powinnaś się tego nauczyć.

Nie ważne ile łyżeczek cukru wrzucisz do herbaty.
Nie ważne ile tabliczek czekolady zjesz by poczuć się lepiej.
Twoje życie nie stanie się dzięki temu ani odrobinę słodsze...

Zdradzać się przed ludźmi oznacza głupotę. Zdradzać się przed samym sobą - słabość i niedostateczną dyscyplinę. Trzeba samemu być w pancerzu, żeby drugich w pancerze zakuć. Pewne myśli, uczucia i odruchy należy w sobie bezwzględnie i bezlitośnie zabijać. Trzeba być pewnym siebie jak precyzyjnego instrumentu.

A jednak mógłbym tutaj siedzieć w nieskończoność, pogrążony w bezczynności, nieużyteczny. Nie byłoby to trudne. Wystarczyłoby niczego nie chcieć, raz na zawsze wyrzec się wszystkiego, stać się przezroczystym. To inni, ci, którzy w nieunikniony sposób w końcu mnie zauważają, sprowadzą mnie z powrotem do rzeczywistości. W ich spojrzeniach znowu zacznę istnieć. Stanę się tym, który nie zapłacił za swój błąd, tym, którego grzechu nie sposób odkupić. Wówczas do mnie będzie należała decyzja: zostać czy uciec. W obydwu przypadkach będę potrzebował odwagi.